In een van de Voorschriften van de Kerkhandleiding van De Moederkerk, stelt Mary Baker Eddy: “Ieder lid dezer Kerk is verplicht zich dagelijks te beschermen tegen agressieve gedachtelijke inblazingen en zich niet er toe te laten verleiden zijn plicht jegens God, jegens zijn Leidsvrouw en jegens het mensdom te vergeten of te verwaarlozen” (blz 42).
Dit voorschrift schudde me een poos geleden wakker om actie te ondernemen toen ik dienst deed als Eerste Lezer in mijn Christian Science kerk. Ik was de voorlezing aan het voorbereiden voor een getuigenisbijeenkomst met als onderwerp ‘begrijpen versus geloof’, maar ik had moeite me te concentreren en het werkstuk af te maken. Tegelijk met dit mentale probleem had ik last van mijn heupen en kostte het me grote moeite om van een staande naar een zittende positie te komen en vice versa.
Ik had nooit eerder zo’n toestand meegemaakt en de angstige suggesties kwamen in me op dat ik niet in staat zou zijn mijn werk als Eerste Lezer voort te zetten, niet meer zou kunnen lopen en beperkt zou worden in mijn normale activiteiten, een last voor mijn gezin zou worden en alle plezier in het leven zou verliezen.
Ik herkende meteen dat deze gedachten agressieve mentale suggesties waren en dat ik gehoorzaam moest zijn aan het voorschrift in de Kerkhandleiding, en mijzelf moest verdedigen tegen deze inblazingen. Het lichamelijke ongemak was echter zo groot dat ik het moeilijk vond om helder te denken en daarom belde ik een lieve vriendin, een Christian Science practitioner die me in het verleden met gebed had gesteund, altijd met genezende resultaten.
De practitioner sprak met me over het eerste deel van Mary Baker Eddy’s definitie van Kerk in de Verklarende Woordenlijst van Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift: ”Het bouwwerk van Waarheid en Liefde; al wat berust op en voortkomt uit het goddelijk Beginsel” (blz 583). Ik begreep dat ook ik Waarheid en Liefde tot uitdrukking bracht, berustte op het goddelijk Beginsel, en dat alles wat ik deed daaruit voortkwam.
Al heel gauw na ons gesprek was ik vrij van de deprimerende gedachten, en de angst en pijn verminderden. Ik vroeg de practitioner voor mij te blijven bidden, want ik had de voorlezing nog niet af en had nog wat hulp nodig om mijn totale vrijheid van het fysieke probleem te bevatten.
Vol vertrouwen in God ging ik die woensdagavond op weg naar de kerk om mijn taak als Voorlezer te vervullen. Toen ik de kerk binnenging realiseerde ik me dat alle waarheden die hier in de loop der jaren waren voorgelezen uit onze Prediker – de Bijbel en Wetenschap en Gezondheid – en de getuigenissen van genezingen die waren gegeven, de werkelijke substantie van Kerk en van het ware wezen van de mens hadden aangetoond.
Tijdens mijn voorlezing luisterde ik, samen met de aanwezigen, naar de boodschap die het resultaat was van het biddend werk in de voorafgaande dagen. We hoorden over Christus Jezus’ gelijkenis van de zaaier en het zaad van waarheid dat in de goede aarde viel – dat begrepen werd door de zachtmoedige, ontvankelijke gedachte – en veel vruchten voortbracht.
Ik wist dat onze hemelse Vader mij ondersteunde in dit werk en dat de machtige, lieflijke waarheden in de Bijbel en Wetenschap en Gezondheid mij en de bezoekers omvatten. Tijdens de gehele dienst ging ik niet zitten, maar stond in waarheid en was mij bewust van de aanwezigheid en steun van de goddelijke Liefde die de aanvallen van het sterfelijk gemoed weerstaat en ongedaan maakt.
Toen mijn man en ik die avond naar huis reden kwamen de woorden in mijn gedachten: “de verwachting van voortdurend genot of pijn”. Zodra ik thuis was zocht ik in de concordantie van de geschriften van Mary Baker Eddy en vond deze zin op blz 260 van Wetenschap en Gezondheid: “Zelfzucht en zinnelijkheid, worden in het sterfelijk gemoed aangekweekt door gedachten, die voortdurend op het eigen ik gericht zijn, door gesprekken over het lichaam en door te verwachten, dat het ons voortdurend genot of pijn zal verschaffen; en dit alles gaat ten koste van de geestelijke groei. Indien we de gedachten in sterfelijke gewaden hullen, zullen zij hun onsterfelijke aard verliezen.”
In de volgende alinea staat de verklaring: “Keer u van het lichaam af en wendt u tot Waarheid en Liefde, het Beginsel van alle geluk, harmonie en onsterfelijkheid. Houd uw gedachte standvastig op het blijvende, het goede en het ware gericht, en naarmate uw gedachten daarvan vervuld zijn, zult u die in uw leven gaan ervaren”(blz 261).
Deze goddelijke boodschap hielp mij de dwaling in mijn gedachten te zien en te verwijderen. Ik wist dat ik geen enkel verlangen had om “gedachten in sterfelijke gewaden te hullen.” Hoe kon oneindig Leven en oneindige Liefde weerspiegeld worden in iets anders dan in Gods geestelijke, eeuwige idee de mens? God, Liefde, Geest kan op geen enkele manier de stof binnengaan, begrensd of beschadigd worden, want de mens als Gods manifestatie is geestelijk en goed, vrij en onbegrensd, en vol vreugde.
Ik had een rustige nacht, bemoedigd door deze opbeurende gedachten, en werd ’s ochtends wakker totaal vrij van pijn. Ik kon zonder enige moeite zitten en staan en zelfs hardlopen. Gelukkig en blij vertelde ik de practitioner dat ik mijn vrijheid had gevonden.
Bedriegelijke inblazingen over beperkingen en zwakte hebben nooit enige macht gehad om zich werkelijk te maken. Mijn denken werd opgeheven boven het geloof aan een gebrekkig fysiek lichaam tot het begrip van mijn ware natuur als Gods volmaakte, geestelijke kind. Vrijheid, gezondheid en vreugde waren de uitkomst. Deze genezing was een mijlpaal in mijn geestelijke groei en gaf mij een diepere overtuiging van de macht van Christian Science om te genezen, waarvoor ik ootmoedig dankbaar ben.
Debra D. Brandell
Milford, Michigan, VS
