In een gemeente waar een Christian Science kerk is gevestigd, vindt er iedere zondag een belangrijke gebeurtenis plaats. Hier wordt het brood des Levens uitgedeeld, en gezondheid en vrede worden aangeboden – het antwoord op de noden van alle mensen die in die gemeente wonen – “zonder geld en zonder prijs” (Jes. 55:1). Voor een succesvolle zondagsdienst is het vereist dat iedere oprechte Christian Scientist eraan deelneemt.
Mary Baker Eddy stelt in de Kerkhandleiding (Art. VIII, Par. 5): “De gebeden in Christian Science kerken moeten uitsluitend voor de gemeente in haar geheel worden opgezonden.” Dit impliceert dat er grootse dingen zouden moeten plaatsvinden gedurende de kerkdienst. De eerste werkers in Christian Science moesten dikwijls vervoersmoeilijkheden overwinnen, waarvan wij nu geen weet meer hebben, om naar de diensten te komen; en ook verdroegen zij onbevreesd de minachting van vrienden, buren en zelfs familieleden omdat zij naar de kerk gingen om te bidden. De Christian Science kerken waren overvol. Zieken kwamen en werden genezen. In vele gevallen liepen de verlamden naar huis met hun krukken in de hand. De gebeden “uitsluitend voor de gemeente in haar geheel” waren doeltreffend.
Deze eerste werkers begrepen wat hun aandeel was in het bevorderen van de Zaak van Christian Science. Zij werden niet ontmoedigd door geloofsvervolging. Zij volhardden. Zij hadden succes. Ook nu zijn die kerken welvarend waarvan de leden hun bereidwilligheid tonen om hun aandeel bij te dragen. Hun succes is echter alleen verzekerd zolang de bereidwilligheid voortduurt en toeneemt. Wanneer men ziet dat de resultaten de moeite waard zijn, volgt er inspiratie en is geen opoffering te groot en geen werk teveel.
Voordat Jezus werd gekruisigd deed hij afstand van alles wat hij wenste. In Gethsémané bad hij: “Vader, als U wilt, neem deze drinkbeker van mij weg; maar laat niet mijn wil, maar de Uwe geschieden” (Luk. 22:42, Herziene Statenvertaling). Geven wij bij onze voorbereiding voor de zondagsdienst alle gedachten op aan wat wij zelf van de dienst verlangen? Het proces van afstanddoen van het zelf in die mate dat wij bereid zijn aan niets anders te denken dan te geven zoals Jezus gaf aan het kruis, kan een ware worsteling lijken. Maar door de onzelfzuchtige liefde, die aldus in toepassing wordt gebracht, zijn wij verzekerd van een overwinning over het kwaad en een kroon van vreugde die wij anders niet zouden kennen.
De voorbereiding voor de dienst houdt de dagelijkse studie in van de bijbelles van die week uit het Christian Science Kwartaalboekje. Als wij deze studie benaderen met onzelfzuchtige liefde, betekent dit dat wij de deur naar het begrijpen wijd openen. Het lezen van de les is nooit een ritueel, wordt nooit gedaan in de hoop dat we er iets stoffelijks door zullen ontvangen, of in de hoop dat de dag beter zal uitpakken omdat we de les gedaan hebben.
Als wij deelnemen aan de voorbereiding voor de zondagsdienst, dan lezen wij de les om te zien wat we daaruit kunnen geven. In plaats van te proberen ons er vlug vanaf te maken, zoeken we naar ideeën, nieuwe bezieling, geestelijk voedsel, om door te geven.
En wie geeft op zondag dit geestelijk voedsel aan de bezoekers? Alleen de voorlezers? Nee. Ieder lid van de kerk doet eraan mee. Alle aanwezigen nemen eraan deel. Het is een mentaal geschenk, en het succes van ons aandeel in deze presentatie hangt af van onze onbaatzuchtige gedachten.
Sprekend over het heilig avondmaal, zegt Mary Baker Eddy: “De discipelen hadden gegeten, toch bad Jezus en gaf hun brood. Dit zou, letterlijk opgevat, dwaas zijn geweest, maar in zijn geestelijke betekenis was het natuurlijk en mooi” (Wetenschap en Gezondheid, blz. 32). Wij zouden op dezelfde manier van onze kerkdienst kunnen zeggen: De Christian Scientisten hebben hun bijbelles al gelezen. Zij hebben hem bestudeerd. Toch komen zij naar de kerk waar de les opnieuw gelezen wordt. En samen, als waren zij één, worden allen geïnspireerd in gezangen, in stil gebed, in het opheffen van Christus, Waarheid, met iedere verklaring uit de Bijbel en Wetenschap en Gezondheid. Het licht van Waarheid schijnt in die kerk. Er is in de mentale atmosfeer geen tijd om te denken aan wat ons wel of niet aanstaat, geen tijd voor kritiek en persoonlijke opvattingen om ons af te vragen of de voorlezing van deze week ons meer aanspreekt dan die van vorige week, of de manier waarop de voorlezers spreken, de solist zingt of de organist speelt, wel in onze smaak valt. Wij hebben het kruis opgenomen. Wij hebben het te druk met te geven wat wij hebben, om de persoonlijke zin in de weg te laten staan van dit grootse gebeuren.
Als de dienst is afgelopen, realiseren wij ons dat deze geestelijke gebeurtenis niet beëindigd is – hij gaat voort in de gedachten van allen die er waarlijk aan hebben deelgenomen. Dit is de Sabbatdag. Die zullen wij heiligen.
Een kerkdienst die genezing brengt, en een kerk vol bezoekers, is het natuurlijke gevolg van het aandeel dat wij bijdragen. Naarmate wij onze zondagsdiensten toegewijd steunen, zal de macht van de goddelijke Waarheid steeds duidelijker blijken. Door onze voorbereidingen, en onze deelneming aan de zondagsdienst, bezitten wij het goddelijke voorrecht om verdraagzaamheid te tonen jegens allen, ook als ze het niet met ons eens zijn. En door inspiratie, ondervinding, hoop en begrijpen demonstreren wij de Liefde die zegeviert. In Terugblik en Inblik (blz. 86) zegt Mary Baker Eddy: “Niemand kan zichzelf redden zonder Gods hulp, en God zal ieder mens helpen die zich van zijn eigen taak kwijt. Op deze manier, en op geen andere, wordt ieder mens verzorgd en gezegend.”
Oorspronkelijk gepubliceerd in de december 1961 editie van The Christian Science Journal. Eerder verschenen in Nederlandse vertaling in De Christian Science Heraut, 1963, nr.1, jaargang 33.
