In Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift verklaart Mary Baker Eddy ideeën die zij in de Bijbel vond. Een van deze is dat ziekte ‘dwaling’ is. Refererend aan Jezus’ gelijkenis van het onkruid en de tarwe, waarin datgene wat geen waarde heeft gescheiden wordt van dat wat blijvend is (zie Matthéus 13: 24-30, 36-43), geeft zij de geestelijke definitie van onkruid als: “Sterfelijkheid; dwaling; zonde; ziekte; kwalen; dood” (blz. 595).
Maar hoe kunnen we zeggen dat ziekte dwaling is? Daar God volmaakt is, en het oneindige goede, is alles wat ongelijk is aan Hem onwettig en onjuist. De gedachte op zichzelf aan enige ziekte is fundamenteel onjuist, onnatuurlijk, en incorrect omdat die gedachte ervan uitgaat dat ziekte recht van bestaan heeft en werkelijk is. Het is het menselijk denken, niet God, het goddelijk Gemoed, dat blijkbaar ziekte kent. Dus terwijl ziekte er uitziet en voelt als een “werkelijkheid” voor de mens – en iemand die ziek is heeft veel medeleven nodig – in de mate dat wij inzien dat de ziekte slechts een verkeerde opvatting is waarvoor we noch angst noch sympathie hoeven te hebben, ontzenuwen wij dat foutieve gedachtenbeeld en tonen aldus de grootste compassie die mogelijk is. Jezus toonde dit aan door ziekte en zonde te genezen.
Het conventionele denken gaat ervan uit dat ziekte niet noodzakelijkerwijs verkeerd is, maar eerder een normaal onderdeel van het biologisch leven. Christian Science leert dat het ware leven van ieder van ons de uitdrukking of weerspiegeling is van het goddelijk Leven, oneindige Geest, God, en dat Gods wil voor Zijn gehele schepping uitsluitend harmonie is. Dit te weten geeft ons de morele moed niet bang te zijn noch toe te geven aan ziekte maar er weerstand aan te bieden en er mentaal tegen in opstand te komen met morele autoriteit. Dit mentale protest, dat een vorm van gebed is, voorkomt en geneest ziekte.
“Maar”, zou je logische vraag kunnen zijn, “als ziekte fundamenteel fout is, is de zieke persoon dan immoreel?” Eigenlijk komt het er op neer dat we alleen maar de feiten verdraaien als we onszelf of anderen zien als een ziek mens. Want dat gezichtspunt gaat ervan uit dat God niet oneindig goed is, dat ziekte Gods wil is, en dat God onmachtig is te genezen. Deze veronderstellingen leiden tot niets omdat zij aannemen dat God, het volmaakt goede, niet oppermachtig en de enige werkelijkheid is. Gelukkig kunnen we aantonen dat deze redenatie geen deel uitmaakt van enig persoon door onze gedachten constant te richten op het ware beeld van God en de individuele mens, altijd vrij van ziekte.
In Lukas 4:39 lezen we dat Jezus de koorts bestrafte van Simon Petrus’ schoonmoeder en haar op die manier ervan genas – net zoals hij kwade geesten en de vernietigende storm bestrafte (zie Matthéus 8:26 en 17:18; en Markus 1:25; 4:39). Hij bewees hiermee dat ziekte niet afkomstig kon zijn van God en daarom onwerkelijk was en geen autoriteit had.
Geliefde zoeker naar Waarheid, twijfel er nooit aan dat je dezelfde morele autoriteit bezit als Jezus en die kunt gebruiken om dwaling te corrigeren met het begrijpen van Waarheid, wat ook insluit het voorkomen en genezen van ziekte.
