“Teminste houdbaar tot …” Dit staat op verpakkingen als we onze koelkast schoonmaken. Het is best een welkome waarschuwing om de kaas of de yoghurt weg te gooien als de datum op de verpakking voorbij is. En wij waarderen het advies om geen dingen te bewaren die niet meer te gebruiken of verouderd zijn.
Kortgeleden hoorde ik iemand een dergelijke toespeling maken op mensen, bedoeld als grap, dat iemand “voorbij zijn houdbaarheidsdatum was”. Zo’n opmerking zou ons in tweeërlei opzicht moeten alarmeren: Ten eerste, hoe snel lachen wij om, en accepteren wij ongemerkt, een gedachte die behoort te worden rechtgezet? En ten tweede, geloven wij, vrijwel onbewust, voor onszelf en onze wereld, binnensluipende gedachten die volkomen verkeerd zijn en een averechtse uitwerking hebben op iemands geestelijke vooruitgang?
Ontelbare keren per dag wordt ons op zoveel subtiele manieren gezegd dat mensen die een zekere leeftijd hebben bereikt “hun beste tijd gehad hebben” en “achter de geraniums mogen gaan zitten”. Dit soort kwinkslagen hoeft niet opzettelijk kwaad bedoeld te zijn, en op ansichtkaarten verkopen ze goed, maar de diepere suggestie is dat sommige mensen onnodig, ongewenst en overbodig zijn – voorbij de houdbaarheidsdatum, en niet langer van waarde.
Hoe volkomen onjuist! Hoe fout! De Christian Scientist die op alerte wijze denkt, richt zijn blik op vooruitgang en realiseert zich dat hij op elk moment kan kiezen welke visie hij op het leven heeft en hoe hij ernaar leven moet. Hij weet dat hij niet moet meegaan in het verwachten van begrenzingen, anders loopt hij de kans zelf gehypnotiseerd te worden door het denkbeeld dat deze beperkingen zich in zijn eigen leven kunnen voordoen.
Een wereld die zijn referentiekader op het stoffelijke baseert – “Hoe lang heb ik te leven? Wanneer heb ik geen kracht meer, of geld of creativiteit, enz.?” – heeft in wezen twee prachtige, rijke bronnen tot zijn beschikking om een onnodig begrip van beperking te vervangen door een ruimere verwachting van het goede. De ene is de Bijbel en de andere Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy. Deze twee boeken geven de mensheid een duidelijke en zekere leidraad om de druk te weerstaan die onze vreugde in het leven zou wegnemen. Zij zijn onze gids voor vooruitgang gebaseerd op een oneindige liefdevolle God, het goddelijk Beginsel.
Beloftes in bijbelverhalen en verzekeringen in Wetenschap en Gezondheid bevestigen het feit dat de mens, het zeer geliefde kind van God, de goddelijke Liefde, in werkelijkheid geestelijk is, en daarom onbeperkt in zijn voorziening en levensvooruitzichten – voor altijd waardevol en gewaardeerd, nodig en onmisbaar. Houdt de goddelijke Liefde op? Zeer zeker niet. Daaruit volgt dat de mens als Gods uitdrukking nooit ophoudt! Er zal nooit een ogenblik zijn waarop het bestaan van de mens, als die prachtige uitdrukking van het eeuwige Gemoed, vervalt of eindigt.
Wij kunnen niet nonchalant omgaan met onze erkenning en verdediging van onze duurzame plaats in het plan en doel van Liefde. Laten we weigeren “achter de geraniums” te gaan zitten. We zijn nu niet en zullen nooit achterhaald of onnodig zijn. Wanneer wij voortdurend onze eenheid met de goddelijke Liefde aanvaarden, zal onze uitdrukking van Liefde voortdurende groei en verdieping te zien geven. Als wij een voorbeeld zijn van eerlijkheid en integriteit voortkomend uit een duidelijke geestelijke basis, dan moet dat de wereld ten goede komen. Zal de wereld ooit haar behoefte aan helder geestelijk denken ontgroeien? Nee!
Als op het etiket staat “tenminste houdbaar tot” gooi dan maar de slasaus weg als dat nodig is. Maar laat het ons ook helpen herinneren alert te blijven voor datgene wat voor altijd waar is – om nooit etiketten die op mensen zijn “geplakt” klakkeloos aan te nemen, en ons nooit te laten misleiden tot de gedachte dat dit soort feiten kunnen gelden voor Gods schepping. Wij kunnen dit houdbaarheidsidee gebruiken als een geheugensteun dat het sterfelijk gemoed geen verkeerde en onware condities kan opleggen aan Gods mens. Nu niet en nooit niet.
God, de enige oorzaak en schepper, is ons Leven, en de ware bron van ons bestaan. En alleen het goddelijk Beginsel brengt vooruitgang en het goede teweeg voor zijn schepping. Vanaf nu kunnen we elke dag meer bewust alles wat ons leven zou kunnen inperken, rechtzetten. De mens als uitdrukking van het goddelijk Beginsel, Leven, is essentieel en nodig. De mens is de vreugdevolle uitdrukking van God, en omdat God eeuwig is en de enige bron van het ware zelf van de mens, is de mens het beste nu – en het beste altijd.
