Zo’n 25 jaar geleden, toen ik werkte in de Christian Science leeskamer in onze stad, kwam er iemand van de kerk even aanwippen, en die had in het dichte struikgewas een poes horen miauwen. Het lukte mij niet om het katje te pakken te krijgen, maar mijn man kwam me al gauw te hulp en hij was wel in staat haar te pakken. Het was duidelijk dat het diertje was verwaarloosd en op straat gezet, dus we besloten haar te houden. We noemden haar Missy. Missy bracht ons veel vreugde en geluk en ook gelegenheden om Gods aanwezigheid en genezende kracht te bewijzen. Zij leerde ons geestelijke eigenschappen, zoals geduld, volharding, en geloof en vertrouwen in de alheid van Geest, God.
Toen Missy een jaar of acht was, kwam ik op een dag thuis van mijn werk en werd door mijn man op de hoogte gebracht van het feit dat er een paar centimeter lang takje uitstak aan beide kanten van Missy’s kaak. Nadat hij zonder succes had geprobeerd het takje te verwijderen, had hij Missy in haar mandje gelegd en was begonnen voor haar te bidden. Ik was opgegroeid in Christian Science en had zelf veel genezingen door gebed ervaren en tevens gezien hoe mijn vier broers en zusters, en mijn ouders genezen werden – dus ik was ervan overtuigd dat niets onmogelijk was voor God. Ik wist dat gebed in Christian Science effectief is.
Ik sloot mij onmiddelijk aan bij mijn man in stil gebed en bevestigde de alomtegenwoordigheid en almacht van God, het goede. Ik dacht aan de macht en aanwezigheid van de goddelijke Liefde. Ik wist dat God alle ruimte vult en dat al Gods ideeën, Missy inbegrepen, altijd door Hem worden beschermd en liefdevol verzorgd. Een regel uit Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy, kwam me in gedachten en bracht vrede: “Ongelukken bestaan niet voor God.” De hele aanhaling luidt: “Ongelukken bestaan niet voor God, of het onsterfelijk Gemoed, en wij moeten de sterfelijke grondslag van ons geloof loslaten en ons met het ene Gemoed verenigen, willen wij het denkbeeld van toeval door het juiste begrip van Gods onfeilbare leiding vervangen en zodoende harmonie aan het licht brengen” (blz. 424).
Ook schoten me een aantal bijbelverzen in gedachten die de angst wegnamen en me troost brachten. Jesaja 41:10 verzekerde me dat God de situatie in de hand had: “Vrees niet, want Ik ben met u; wees niet ontzet, want Ik ben uw God; Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand Mijner gerechtigheid.”
We belden een Christian Science practitioner om ons te helpen bij ons gebed. Zij raadde ons aan om diep na te denken over het citaat uit Wetenschap en Gezondheid: “Een geestelijk idee bevat geen enkel element van dwaling en deze waarheid verwijdert op de juiste wijze al wat schadelijk is” (blz. 463). Een prachtige gedachte. Hoewel Missy niet wilde dat we haar kaak aanraakten, was ze kalm en leek geen pijn te hebben.
Ook de volgende dag bleven we bidden voor Missy en was zij vredig en levendig. Ze kon echter niet eten of drinken en daarom leek het wijs om de dichtsbijzijnde dierenkliniek te bellen, die 24 uur lang open was, om het takje operatief te laten verwijderen. Mijn man belde die avond nog en de dierenarts zei dat we meteen konden komen. Mijn man had Missy op schoot terwijl ik reed, en Missy vond het allemaal best.
Terwijl ik reed, bleef ik bidden en weten dat niets onmogelijk is voor God, Geest, en dat Missy een geestelijk idee was die liefde, goedheid, kracht, harmonie, en nog veel meer goeds, weerspiegelde. Ongeveer een blok verwijderd van de kliniek, werd ik me duidelijk bewust van het feit dat Missy totaal geestelijk was. Ik keek naar mijn man en zag dat ook hij in gebed was. Toen keek ik naar Missy en zag dat het takje verdwenen was uit haar kaak.
Ik draaide de parkeerplaats op en parkeerde de auto. Toen mijn man met Missy in zijn armen uitstapte, vond ik het takje op de vloermat en nam het mee. De dierenarts was verbaasd toen we hem vertelden wat er was gebeurd. Nadat hij Missy had onderzocht en geen verwonding of bloed aan haar kaak kon vinden, vroeg hij of hij haar die nacht onder observatie mocht houden. Wij stemden daarin toe.
De volgende ochtend vroeg sprak mijn man met de dierenarts en legde uit dat wij Christian Scientisten waren. De dierenarts begreep dat deze genezing dankzij gebed had plaatsgevonden en hij verklaarde dat Missy volkomen gezond was. Mijn man ging meteen de deur uit om haar op te halen. Er was geen periode van herstel of enige andere moeilijkheid met Missy. Ze begon meteen te eten alsof er niets gebeurd was. En na deze gebeurtenis leefde ze nog vijftien jaar bij ons.
Monrovia, Californië, VS
