Toen Marks moeder hem vertelde dat ieder mens een idee van God is, gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis, zei Mark: “Ik wil niet een idee zijn. Ik wil een echte jongen zijn die iedereen kan zien!”
“Maar je bent een echte jongen,” zei ze. “Een idee is niet je schaduw, maar het is wat je bent. Als een kind van God ben je Zijn goede idee! Ik kan jou zien, maar ik kan je eerlijkheid of de liefde die je uitdrukt of je vriendelijkheid en goede humeur niet zien. Maar ik weet dat ze er zijn. Ik weet dat ze een deel van je zijn.”
Mark wist nog steeds niet wat ze precies bedoelde, zodat zijn moeder nadacht wat ze nog meer kon zeggen hierover. Toen zei ze: “Als je buitenspeelt met je vrienden, dan zeg je toch wel eens: ‘Hé jongens, ik heb een idee’?”
“Ja”, zei Mark, “heel vaak.”
“En als je hun jouw idee vertelt, kan je dat dan voelen of aanraken?”
“Nee,” lachte Mark.
“Maar je kan het hun wel laten zien op een of andere manier toch?” vroeg ze. “Als het idee is om vlaggenroof te spelen, maak je teams en begin je te spelen. En als er iets niet goed gaat tijdens het spel dan ga je erover praten hoe het spel gespeeld moet worden. Je gaat kijken wat de spelregels zijn om uit te vinden wat er verkeerd is gegaan, zodat je die fout kunt herstellen.” Mark knikte.
“Nou, zoals vlaggenroof een idee is, zo ben jij dat ook” zei zijn moeder. “En als er dingen verkeerd gaan dan vraag je God om hulp. Weet je nog die keer dat je oor pijn deed? Ik las je iets voor uit Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy, dat zei: ‘De mens is niet stof; hij is niet samengesteld uit hersenen, bloed, beenderen en andere stoffelijke bestanddelen. ... De mens is idee, het beeld van Liefde;…’”(blz. 475).
Ja, dat herinner ik me – ik viel in slaap en toen ik wakker werd deed mijn oor geen pijn meer!”
“En wat deden we toen?” vroeg zijn moeder.
Toen dankten we God dat Hij me als geestelijk idee had gemaakt!” zei Mark glimlachend.
