Christian Science kerken houden wekelijks getuigenisbijeenkomsten, waarin mensen vertellen hoe hun studie in deze wetenschap hen heeft geholpen om genezing te krijgen of hen heeft geholpen op andere manieren. Ik geef toe dat gedurende deze jaren als er iemand opstond om een getuigenis af te leggen over hoe gebed hielp bij verloren sleutels of een portemonnee, ik meestal geïrriteerd raakte. “Kom op”, dacht ik dan bij mijzelf, “is dat alles wat je hebt beleefd?”
Natuurlijk heb ik ook wel eens gebeden voor verloren voorwerpen en was dankbaar deze terug te vinden, maar ik zou daarover nooit een getuigenis afleggen! Ik begreep toen nog niet goed hoeveel genezing de dankbaarheid voor simpele zegeningen bevat.
Afgelopen winter vlogen mijn vrouw en ik naar Azië. In de rugleuningen van de stoelen voor ons bevonden zich digitale schermen, waarop wij de voortgang van onze vlucht en de positie van ons vliegtuig konden volgen. Op een gegeven moment realiseerde ik mij, dat wij direct boven Irak vlogen en het leek erop, dat onze vlucht boven Koeweit en de Perzische Golf verder zou gaan.
Ik was nog nooit zo dichtbij dit deel van de wereld geweest. Ondanks dat het nacht was en ik vanuit het luchtruim niets kon zien van wat er zich onder ons bevond, leek dit oorlogsgebied voor mij heel dichtbij – meer dan ooit tevoren. Toen kwam het bij mij op om deze gelegenheid te gebruiken voor gebed en de volgende uren te bidden voor het land en de inwoners onder ons.
Een van de dingen waarvoor ik veel bad, was de gedachte dat er gedurende de laatste decennia zoveel levens verloren waren gegaan in dat gebied. Terwijl ik naar God luisterde en vroeg hoe ik hiervoor moest bidden, sprongen de woorden ‘verloren levens’ eruit.
Kort daarna herinnerde ik mij opeens al de getuigenissen over verloren sleutels – de getuigenissen, die mij toen irriteerde. Wat hebben de getuigenisgevers hiervan geleerd? Hoe hebben zij gebeden?
Vaak verzekerden zij zich ervan, dat in God’s schepping niets verloren kan gaan. Ik weet, dat toen ik eens een klein waardevol ding had verloren, ik ontdekte, dat ik ‘het’ niet hoefde te vinden. Veeleer realiseerde ik mij, dat ik feitelijk de goddelijke wet van harmonie moest vinden. Door dat te doen, vond ik gemoedsrust en kreeg het voorwerp terug.
Dat was een goede ingeving. Nu moest ik de wet van harmonie weer zien te vinden!
Toen kwam de gedachte, dat wanneer wij onze sleutels op een ongebruikelijke plaats leggen of verliezen, de sleutels zelf intact blijven. Er gebeurde niets mee. We weten gewoon niet meer waar we ze hebben gelaten. Ze zijn niet meer in onze directe ervaring, maar ze kunnen nog steeds doen waarvoor ze zijn gemaakt. In feite kan een archeoloog een sleutel honderden jaren nadat deze en het slot zijn gemaakt, vinden en nog steeds gebruiken.
Zo blijven ook iedere man en vrouw feitelijk intact, omdat zij de volkomen idee van God zijn. Hun geestelijke identiteit en individualiteit blijven onveranderd onder de eeuwige wetten van God. Ook als wij deze individuen niet meer kunnen zien of aanraken, mogen wij erop vertrouwen dat zij geheel onder Gods zorg zijn als Zijn geliefde kinderen. Alle eigenschappen die zij tot uitdrukking brachten, terwijl zij hier waren, blijven intact.
Terwijl ik hierover nadacht, werd het voor mij duidelijk, dat alle blijdschap en vrolijkheid, die deze mensen ooit hebben gedeeld, onveranderd blijven! Ze zijn nooit verloren gegaan voor God. Zij bestaan gewoon buiten onze stoffelijke waarneming van dingen.
Ik focuste mij lange tijd op deze gedachten en bekeek ze van alle kanten in mijn gebed. Uiteindelijk ging ik verder met andere zaken die dit gebied teisterden, zoals armoede, corruptie en onbalans. Ik kwam erachter, dat de goddelijke wet van harmonie ook hielp bij het adresseren van deze zaken.
Ik verwierf een nieuwe waardering voor alle getuigenissen die in Christian Science kerken zijn gegeven, zelfs voor die, die over verloren sleutels gingen! Maar wat werkelijk voor mij uit deze gebeden naar voren kwam, is de overtuiging die ik voelde, dat het leven van ieder individu, dat voor altijd verloren lijkt te zijn, wordt gevonden – veilig onder de zorg van God.
