Christian Science kwam in ons gezin door allebei mijn grootmoeders. Op een keer, toen we op bezoek waren in een grote drukke stad in Nederland, werden een van mijn grootmoeders en ik gescheiden van de rest van de familie. Ik was pas 9 jaar oud, maar ik herinner me hoe ik heel resoluut besloot welke kant we op moesten om de anderen te vinden. Toen we hun hadden gevonden zei mijn grootmoeder dat ik een goed “luisteraar” was. Ze bedoelde hiermee te zeggen dat ik Gods liefdevolle tegenwoordigheid had gevoeld en Hem had gevolgd. Dat klonk me als een prachtig compliment in de oren, en ik streefde ernaar deze bekwaamheid te ontwikkelen toen ik opgroeide.
Later realiseerde ik me dat deze manier van luisteren het erkennen is van de door God gezonden Christusboodschap die in mijn bewustzijn aanwezig is. Deze boodschap kwam niet in de vorm van: “Ga rechtsaf, neem de eerste weg links, en daarna ga je rechtdoor”, maar het was de Christus die mij kalm verzekerde dat ik op de juiste weg was, en altijd in de tegenwoordigheid van God.
Nadat ik naar Berlijn was verhuisd om te gaan studeren, had ik een zondagsschool onderwijzer die tevens Christian Science practitioner was. Hij hielp me vaak door voor me te bidden als ik hulp nodig had. Ik had een diep verlangen om mijn begrip van Christian Science beter in praktijk te brengen. Toen deze practitioner een jaar later Christian Science leraar werd, besloot ik me bij hem op te geven voor class-instructie in Christian Science ondanks het feit dat ik nog op de universiteit studeerde.
Nee, dit was geen plan dat ik zelf had kunnen bedenken! Het was weer die kalme verzekering dat het de juiste tijd was om die stap te nemen.
Gedurende deze 12 dagen van onderricht wist ik dat ik nu mijn ware professionele training in de praktijk van Christian Science genezing had afgerond. Deze ervaring had mij een solide ondergrond gegeven, en ik was in staat om mezelf en anderen te helpen om een goddelijker kijk op het leven te krijgen en genezing te vinden.
De weg die me ertoe bracht mij beschikbaar te stellen voor dit fulltime genezende werk was niet altijd even makkelijk voor me. Aanvankelijk werkte ik als pianolerares, en daarna werkten mijn man en ik samen in een tearoom. En bij deze activiteiten was het luisteren naar goddelijke ingevingen weer een grote hulp. Toegewijd gebed om mij door God te laten leiden, bracht ons enkele jaren later tot een harmonische overdracht van dit werk aan onze opvolgers. Op dit punt meldde ik me aan voor plaatsing op de lijst van practitioners in The Christian Science Journal en in de Duitse Heraut van Christian Science, om beter bereikbaar te zijn voor het publiek.
Telkens als ik mijzelf en mijn activiteiten volledig in dienst van God stelde was mijn weg eenvoudig te volgen. Het is heerlijk om iedere dag nauw samen te werken met mijn goddelijke “werkgever”!
Mijn praktijk is niet gebonden aan een bepaalde plaats, maar vergezelt me waar ik ook ga, en brengt zegeningen. Op een keer zat ik in een volle trein waar een dreigend uitziende groep jongeren aan het luisteren was naar luide muziek. In plaats van me te ergeren of bang te zijn corrigeerde ik mijn gedachten over deze jonge mensen om hen te zien als onschuldige, prachtige kinderen van God. Uiteindelijk voelde ik me gedwongen hun te verzoeken of de muziek misschien iets zachter kon. “Ja natuurlijk. Sorry!” was hun beleefde antwoord en alle medereizigers glimlachten. Een ander keer was ik in staat door gebed een vriendin die aan rugpijn leed te helpen genezen.
Ervaringen als deze versterkten mijn verlangen om mij niet alleen telefonisch beschikbaar te stellen voor het publiek, maar ook een kantoor te openen als Christian Science practitioner.
Er kwam eens iemand naar mijn kantoor die wilde weten wat ik nu precies aan het doen was als Christian Science practitioner. Nadat ik hem een korte uitleg had gegeven vroeg hij of ik hem meteen ter plaatse kon behandelen. We praatten ongeveer een uur en verklaarden samen zijn relatie met de goddelijke Liefde. Hij bedankte me, betaalde en ging weg met een Herold (de Duitse uitgave van The Herald) onder zijn arm. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord, maar ik vertrouw erop dat hij kreeg wat hij nodig had.
Ik luister iedere dag in gebed om de beste manier te vinden de mensen te helpen het licht en de vrijheid te ervaren van de goddelijke Waarheid.
