Een aantal jaren geleden, op een avond vlak voor Kerstmis, had ik medelijden met mezelf.
Kort daarvoor werd mijn relatie verbroken en ik voelde me erg eenzaam en onbemind. In die tijd had ik een schoonheidssalon. Veel van onze vaste klanten kwamen langs met geschenken zoals bloemen en chocola. Ik ben erg dol op chocola en hoopte aldoor dat er ook voor mij een cadeautje was, maar iedere keer gaven de klanten hun cadeaus aan hun speciale stylist en nooit aan de salon, voor alle werkers. Hoewel ik het wel een beetje amusant vond, droeg het in feite bij aan mijn gevoelens van ondergewaardeerd en buitengesloten te zijn.
Ik besloot te bidden, wat me ertoe leidde op liefde te focussen – de liefde die ik had voor God, Christus Jezus, Kerstmis, en zoals Jezus dat benadrukte in zijn geestelijk werk, mijn “naaste”. Ik realiseerde me dat ik niet echt buitengesloten kon zijn van al die liefde die om me heen getoond werd. Christian Science gaat over de zuivere liefde van God waarmee Hij ieder van ons liefheeft en hoe we deze liefde weerspiegelen. Ik had het inzicht gekregen dat ik een zegen voor anderen kon zijn, en die “en-ik-dan” gedachten pasten niet bij die waarheid.
Op bladzijde 1 van Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift, zegt Mary Baker Eddy: “Het gebed dat de zondaar hervormt en de zieke geneest, is een onvoorwaardelijk geloof, dat alle dingen mogelijk zijn voor God – een geestelijk begrijpen van Hem, een ontzelfde liefde.”
Ik wilde geen gelegenheid missen om ontzelfde liefde tot uitdrukking te brengen! Ik verlangde ernaar om vreugde te verspreiden en kreeg het idee om al mijn buren in de andere winkels in het winkelcentrum te bezoeken en hun een Prettige Kerstmis te wensen of Fijne Feestdagen. Ik begon me meteen beter te voelen en ik verbaasde me erover hoe binnen een paar minuten de mentale zwaarmoedigheid plaatsmaakte voor hoop. Eigenlijk ging het verdrietige gevoel al helemaal weg na het eerste winkelbezoek en ik ging met vreugde verder.
Een van de winkels was een lampenzaak. Ik had al een tijd lang een prachtige lamp bewonderd in de etalage, maar hij was te duur voor mij. Direct viel het me op dat de lamp weg was en men vertelde dat hij verkocht was. Maar, dankbaar als ik was, kon dit nieuws mijn vreugde niet verminderen en kon ik zelfs een grapje maken met de eigenaar over het verkopen van “mijn lamp.”
Mijn laatste bezoek was aan een inloop medisch centrum en na een uitwisseling van goede wensen, toen ik me omdraaide om te vertrekken, riep iemand: ”Hou je van chocola?” Verbaasd over de vraag, zei ik ja, en toen drong iedereen erop aan dat ik 15 dozen chocola zou meenemen, omdat ze allemaal op dieet waren. Ik lachte verbaasd over deze verrukkelijke, onverwachte wending van gebeurtenissen, en ik was natuurlijk blij met de chocola!
Later die avond ging ik vol dankbaarheid naar een kerstviering bij familieleden, waar ik de dozen chocola uitdeelde, en, raad eens wat, toen ik een cadeau van mijn moeder opende, vond ik die prachtige lamp die ik zo lang had bewonderd in de etalage van mijn buurman. En evengoed was ik me er helder van bewust dat ik mijn blijdschap al hervonden had voordat ik de liefdevolle gaven van de chocola en de lamp ontving.
Ik was bevrijd van een denkbeeldige wet die suggereerde dat een persoon of een ding de bron van liefde is. God is onveranderlijke Liefde; en ik begreep dat ik kon verwachten dat deze Liefde zichzelf toont op praktische en soms onverwachte wijze. Ik heb nooit het onmiddellijk genezende resultaat vergeten van het corrigeren van egocentrisch denken met liefde – en hoe mijn treurigheid totaal werd opgeheven door de eenvoudige daad mijn naaste lief te hebben.
