Niet ver van de plek waar de mensen het centraal station van Helsinki, Finland, in- en uitgaan, staat een bescheiden gebouw met een ronde houten buitenwand. Het is de Kapel van Kamppi, die ook wel bekend staat als “de kapel van de stilte”. Er vinden geen vaste diensten plaats, het heeft geen beroemde glas-in-loodramen – eigenlijk zijn er helemaal geen ramen in dit uit houten panelen bestaande heiligdom waar het licht van bovenaf verspreid wordt. Een enkele kaars, een klein kruis en een klein boeket bloemen zijn de enige versiering, terwijl eenvoudige banken de bezoekers een rustige plaats bieden om te pauzeren en te bidden.
Wat het meest opvalt is de mooie, rustgevende, verkwikkende stilte. In deze stilte is gebed duidelijk merkbaar. Of iemand nu in de omgeving woont of een buitenlandse bezoeker is, hier is een plek om met je hart naar God te gaan – om hulp te vragen als dat nodig is, naar leiding te luisteren voor een beslissing, of troost te vinden bij een groot verdriet.
Toen ik in deze kleine kapel zat, dacht ik erover in hoeveel talen er wel niet is gebeden gedurende de jaren sinds de opening. En in mijn herinnering kwam wat Mary Baker Eddy schreef in haar hoofdstuk over gebed in Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift: “In de goddelijke Wetenschap, waarin gebeden mentaal zijn, kunnen allen zich tot God wenden als een altijd aanwezige ‘hulp in benauwdheden’. Liefde is onpartijdig en universeel in haar toepassing en in haar gaven” (blz. 12-13).
Er is veel troost in haar verklaring dat wat de moeilijkheid ook is, wij ons in gebed tot God kunnen keren, die goddelijke Liefde is. Liefde heeft geen favorieten maar spreidt zegen uit over ons allen. Maar net zo belangrijk is, dat dit plaatsvindt “in de goddelijke Wetenschap.” Hoe radicaal is het te bevestigen dat gebed niet alleen het domein is van geloof, maar ook van Wetenschap – een Wetenschap van geestelijke wetten die het universum besturen en de ware natuur en macht van God openbaar maken. Wetenschap is voor iedereen toegankelijk en kan in alle situaties worden toegepast. En evenals gebed, is Wetenschap niet beperkt tot enige taal of cultuur.
Christian Science leert dat wij God kunnen begrijpen en kennen. Zodoende verdiept gebed ons begrijpen van God als oneindige Liefde, eeuwige Waarheid, alwetend Gemoed en brengt vooruitgang en genezing in ons leven. Een verlangen om meer van Liefde te begrijpen heeft een praktisch effect op het herstellen van gebroken relaties en gebroken lichamen. Plaats maken voor Waarheid corrigeert onrechtvaardigheden en wangedrag voor individuen en gemeenschappen. Als we door het ene Gemoed worden bestuurd geeft dit voor iedereen de weg aan van vooruitgang.
Er is niets dat kan tegenhouden wat God is en doet. In het mentale heiligdom van gebed beginnen wij te ervaren dat God werkelijk aanwezig is en de enig ware macht is in elke situatie waarvan wij menen dat er aanpassing, herstel en bevrijding nodig is. Onze verkeerde voorstellingen van goed en kwaad, die in oneindige cycli liggen opgesloten, verdwijnen in de geestelijke zekerheid dat God alleen goed is, en Alles is. De genezing die volgt is het natuurlijke resultaat van gebed dat iets ervaart van de onderliggende werkelijkheid van wat is en altijd geweest is – heel en compleet, mooi en zuiver.
Christus Jezus verklaarde in wat de Bergrede genoemd wordt, dat oprecht gebed, geuit op een stille plek weg van de menigte, gehoord en beantwoord wordt door God (zie Matthéüs 6:6). Dit was totaal anders dan de religieuze gebruiken van zijn eigen Joodse gemeenschap en die van de omringende culturen, waar aanbidding een gemeenschappelijke gebeurtenis was en gebeden luid werden uitgesproken door priesters en kerkgangers.
Stil gebed, met andere woorden, had werkelijk macht.
Naarmate we beseffen dat gebed gepaard gaat met een grondige verandering in ons denken om meer van God te begrijpen waar we ook zijn, merken wij dat we hier en overal kunnen bidden – van wachten bij een zebra op een druk kruispunt tot staan voor het aanrecht om de afwas te doen. De gewijde ruimte van gebed is de heilige erkenning van onze onscheidbaarheid van de goddelijke Liefde, die de meest gewone momenten in ons leven verandert in toegangswegen van geestelijke ontdekking.
Uiteindelijk begrijpen wij dat onze gebeden verder moeten reiken dan onze eigen behoeften. Mary Baker Eddy schreef met veel inzicht: “Waar gebed is niet God om liefde vragen; het is leren lief te hebben, en de ganse mensheid in één genegenheid te omvatten” (Neen en Ja, blz. 39).
Het Kamppi heiligdom deed mij denken aan hoe iedere Christian Science zondagsdienst en getuigenisbijeenkomst op woensdag een ingebouwde “kapel van de stilte” heeft, die duidelijk onderdeel uitmaakt van de dienst en die uitdrukking geeft aan dit Voorschrift uit de Kerkhandleiding: “De gebeden in Christian Science kerken moeten uitsluitend voor de gemeente in haar geheel worden opgezonden” (Mary Baker Eddy, blz. 42). Terwijl elke dag ons de gelegenheid biedt om te pauzeren en voor onszelf te bidden en onze eigen eenheid met God te voelen, herinnert het samenkomen als kerk ons aan de noodzaak om voor elkaar en voor onze kerkactiviteiten te bidden.
Op een zekere woensdagbijeenkomst voelde ik mijzelf diep geroerd door het besef dat deze periode van stil gebed een gelegenheid is om elkaar collectief te omarmen met liefde zonder woorden. En mijn gebed werd eenvoudig een gebed van verlangen dat elke aanwezige zou voelen dat in zijn behoeften werd voorzien. Het was een oprecht verzoek om het goede voor anderen, maar het kwam ook uit de honger van mijn eigen hart, want na een aantal moeilijkheden in mijn leven, hunkerde ik om de bevestiging te zien dat gebed de macht had waarop ik kon vertrouwen.
Toen de getuigenissen begonnen, stond een bezoeker op om te zeggen hoe krachtig hij die periode van stil gebed vond. Hij vertelde dat hij naar de kerk was gekomen en grote behoefte had aan inspiratie en verlichting, en hoe hij dat had ervaren tijdens die stilte. Het was ook een antwoord op wat ik zelf nodig had, omdat ik scherper aanvoelde hoe Geest tot ieder van ons sprak op een manier die we konden horen. We werden beiden die dag geraakt door de gebeden van onze medebezoekers en door de gebeden van hen in landen en talen over de gehele wereld. Dit krachtig, eensgezind stil gebed tijdens de bijeenkomst schoof onze individuele mentale obstakels opzij en deed ons de grenzeloze natuur van de goddelijke Liefde voelen, die ons met genade vervulde. En dat maakte het grote verschil voor hem en voor mij.
De kracht van stil gebed, dat uit het hart komt, verenigt ons eerst met God en uiteindelijk met elkaar en omvat de gehele mensheid met hoop en genezing.
