Ik ben betrekkelijk nieuw in Christian Science. Een collega, die nu een goede vriendin van me is, vertelde me erover. Voor die tijd had ik wel van Christian Science gehoord, maar begreep niet echt wat het was. Toen ik meer wist over de Kerk en Mary Baker Eddy, de grondlegster, kreeg ik er meer interesse in, en begon de getuigenisbijeenkomsten op woensdagavond en de zondagdiensten bij te wonen.
Ongeveer een jaar geleden had ik mijn eerste genezing als student van Christian Science – een genezing van ernstige menstruatiekrampen, waar ik al meer dan vijftien jaar last van had, en die ik had geaccepteerd als iets wat nu eenmaal bij me hoorde.
Op die bepaalde dag leek de pijn erger dan ooit. Ik was op mijn werk en kon niet veel anders doen dan slap over mijn bureau hangen. De ochtend was niet erg productief.
Later op de dag kreeg ik de gedachte om te gaan praten met mijn vriendin en collega die mij met Christian Science in contact had gebracht. Ik vertelde haar waar ik mee aan het strijden was. Ze gaf me een bemoedigende glimlach en zei dat ik niet hoefde te geloven in de leugen dat pijn en ongemak een werkelijkheid voor me waren.
Ze sprak over het verhaal van Adam en Eva in Genesis, en zei dat de claim dat er een vloek op de vrouw rustte als gevolg van Eva’s zonde, niet waar was. Ze zei ook dat ik Gods prachtige dochter was, geheel geestelijk. Ze herinnerde me eraan dat wij gemaakt zijn naar Gods beeld en gelijkenis, en dat we konden vertrouwen dat “God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed” (Gen. 1:31). En, zei ze, wij zijn gezegend door God, niet vervloekt, en we hebben met niets anders te maken dan met het goede.
Ik werd zo geboeid door de onomstotelijke Waarheid van haar verklaring, dat ik zeker wist dat de dwaling geen plaats had in mijn bewustzijn. Ik had de bijbelverzen en denkbeelden al eerder gehoord, maar ze gebruikend in de uitdaging die ik nu had, kregen ze een geheel nieuwe betekenis. Ik was oprecht op zoek naar Waarheid die mij kon helpen in deze situatie.
Dit moment doet me denken aan wat Mary Baker Eddy schrijft in Wetenschap en Gezondheid: “Miljoenen onbevooroordeelde gemoederen – eenvoudige zoekers naar Waarheid, moede zwervers, dorstende in de woestijn – zien wachtend en verlangend uit naar rust en lafenis. Geef hun een beker koud water in de naam van Christus en vrees niet voor de gevolgen” (blz. 570). Het was alsof mijn vriendin mij die beker koud water aanreikte.
We spraken hoogstens vijf minuten, maar toen ik opstond was de pijn beduidend minder. Een minuut later was de pijn totaal verdwenen. Bovendien heb ik geen last meer van deze krampen, en dat is zo’n enorme bevrijding voor me. Toen de waarheid me eenmaal duidelijk was dat ik een geestelijke en volmaakte schepping ben van God, kon het probleem me niet meer raken omdat het niet langer een werkelijkheid was in mijn bewustzijn. Toen ik niet meer geloofde in het probleem, verdween het.
Deze eerste genezing betekent veel voor mij omdat het een keerpunt was in mijn begrijpen van Christian Science. Het was een voorbeeld in mijn eigen leven, waaraan ik kan terugdenken als ik bid voor genezing van andere situaties. Het heeft me ook geholpen om met andere mensen te spreken over Christian Science en de genezende werking van deze wetenschap.
Kort na deze genezing begon ik meer betrokken te raken bij de kerk. Ik ben nu lid van deze dochterkerk en van De Moederkerk. Ik ben ontzettend blij dat ik deze prachtige uitdrukking van Gods genezende liefde heb mogen ervaren.
Woodinville, Washington, V.S.
