Ik wil graag over een genezing vertellen die plaatsvond toen ik naar de middelbare school ging. Ik zat op een kostschool, en ik had last van een pijnlijk probleem, vooral als ik zat of lag. Omdat ik een Christian Scientist was, wendde ik mij in gebed tot God, en ik vroeg ook een Christian Science practitioner om mij te steunen in gebed. Het huidprobleem begon zich echter te verspreiden totdat de helft van mijn lichaam bedekt was met zweren. Ik ging eind november naar huis voor een lang weekend, en het schoolbestuur dacht dat het het beste was als ik thuis bleef tot de conditie was genezen.
Toen er niet meteen verbetering intrad, verzocht mijn vader, die geen Christian Scientist is, mij naar de dokter te gaan. Hoewel niemand me onder druk zette, voelde ik me ongelukkig over een doktersbezoek. Ik wilde de situatie echt uitwerken door gebed. Ik vroeg me ook af hoe andere Christian Scientisten over me zouden denken. Maar een passage uit Wetenschap en Gezondheid van Mary Baker Eddy, bracht me troost. Zij schrijft: “In de gemeenschap tussen God en de mens gaan de gedachten altijd van God uit” (blz. 284).
Toen ik deze zin las, realiseerde ik me dat we direct communiceren met God en dat het contact nooit via een andere persoon plaatsvindt. We hebben een directe relatie met het ene Gemoed, God, en dit Gemoed leidt ons bij alles wat wij doen moeten. Gemoed denkt en weet uitsluitend het goede over ons, en in dit Gemoed zijn we altijd vredig. Toen ik dit inzicht had gekregen, stemde ik toe om met mijn vader naar de dokter te gaan, en voelde me heel gerust over deze beslissing.
De dokter was erg liefdevol, maar hij kon niet met zekerheid zeggen wat er precies aan de hand was. Hij gaf me een algemene medicatie voor verlichting en schreef voor deze een week in te nemen. Dit deed ik en na een week had ik veel minder pijn, waar ik erg dankbaar voor was. Omdat ik de medicijnen niet langer hoefde in te nemen, ging ik verder met bidden, en werkte samen met de practitioner. Mijn vader had daar vrede mee.
Tijdens mijn gebed werd ik getroffen door deze aanhaling uit Wetenschap enGezondheid: “De individualiteit van de mens is niet minder tastbaar omdat zij geestelijk is en omdat het leven van de mens niet aan de genade der stof is overgeleverd” (blz. 317). Vooral door de pijn leek deze ziekte een erg tastbare situatie. Maar ik zag in dat dit niet echt het geval kon zijn.
Het was mijn geestelijke wezen dat tastbaar en werkelijk was, en iets dat ik kende en waarin ik geworteld was. Mijn geestelijke bestaan kon nooit van mij weggenomen worden of van mij gescheiden zijn. Ik was geestelijk, en dat was tastbaar. Ik vond het een heel fijn idee, dat uitsluitend mijn geestelijke identiteit en individualiteit tastbaar en onveranderlijk waren, en altijd volmaakt. Ik was nooit aan de genade van de stof overgeleverd.
Begin januari was ik vrij van pijn en de zweren op mijn huid waren zo goed als opgedroogd, hoewel nog niet helemaal verdwenen. Maar ik kon terug naar school toen de wintervakantie voorbij was. Na een paar dagen op school keerde de conditie echter terug en was erger dan ooit. Maar toen ik besefte dat het hele verschijnsel gewoon opnieuw begon, moest ik erom lachen. Ik kwam deze keer niet onder de indruk. Mijn gebed stelde me gerust en gaf me kracht. Ik had medicijnen ingenomen om het huidprobleem te genezen en deze hadden geen blijvende oplossing gebracht. En ik begreep dat de enige bestendigheid in God is.
Gezondheid is een kenmerk van Gemoed, en ik wist dat ik alleen door Gemoed, God, word bestuurd. Ik wist dat het er absoluut niet toe deed wat de stof probeerde aan te bieden. Het was me overduidelijk dat dit geen deel van mij was en nooit was geweest. God had alle macht en dat was alles wat erover gezegd kon worden.
Mijn individualiteit was in God en niet in enig uiterlijke fysieke conditie. Wat het stoffelijke beeld ook was, mijn wezen kon nooit geraakt worden. Ik was er gewoon niet meer van onder de indruk. God, Liefde, hielp mij verder te gaan en in te zien dat dit verschijnsel nooit deel van mijn ware aard kon zijn.
Ik herinner me niet dat ik hierna nog enige pijn had. De hele situatie verdween spoedig en mijn huid kreeg zijn natuurlijke soepelheid terug. Dit was meer dan twintig jaar geleden, en de symptomen zijn nooit teruggekeerd.
Ik ben zo dankbaar voor het inzicht dat ik gekregen heb in mijn ware zijn, en in de werkelijkheid van Gods schepping. Ik ben ook erg dankbaar dat ik Christian Science bestudeer.
Vijfhuizen, Nederland
