Hebt u weleens over een grassprietje nagedacht? Het ziet er zo nietig en machteloos uit als de grasmaaier er overheen gaat. Lijkt het niet fragiel en weerloos?
Een aantal jaren geleden gaf ik les in de zondagsschool aan achtjarigen. We besloten om samen grassprietjes te bestuderen. Ik vroeg hun eerst om zich voor te stellen dat ze een grassprietje vastpakten zonder het af te plukken of uit de grond te trekken. Daarna gingen we naar buiten – het was een prachtige ochtend – om ons plan uit te voeren. Giechelend koos ieder kind z’n eigen sprietje en wachtte af wat er verder zou gaan gebeuren.
M’n volgende vraag was wat ze dachten dat er aan de onderkant van het sprietje zat. “Wortels”, zei iedereen meteen. “Er is meer”, moedigde ik aan. Ze waren het weer unaniem eens dat er ook aarde aan zat. “En er is nog meer”, zei ik. Nu werd er gefronst, want ze wilden het goede antwoord geven en wellicht de eerste zijn die het wist. Er volgde stilte, maar ze hielden hun sprietje vast en gingen op hun knieën om van dichtbij te kunnen zien wat er aan de onderkant zat.
“Hoe groot is jullie tuin?”, vroeg ik helpend.
“O, nu weet ik het”, zei een van hun. “Er zit EEN HELEBOEL aarde aan het gras.”
Toen kwamen de antwoorden los: “Net zoveel als Michigan!; de Verenige Staten!” En tot slot: “De hele aarde, de wereldbol!” Nu lachten ze allemaal en hielden nog steeds hun eigen sprietje vast.
“En wat denk je van de ruimte buiten de aarde?” vroeg ik.
“Maar de ruimte gaat alsmaar verder”, was een antwoord.
“Dat is waar”, zei ik.
“Wow! Dan zit er wel enorm veel vast aan mijn grasspriet” was de eindconclusie. Ze hadden allemaal goed meegedacht over het grotere plan achter het simpele grassprietje.
We gingen terug naar de klas en er ontspon zich een gesprek over wat waar is, en hoe iedere waarheid die wij begrijpen – hoe klein die ook mag lijken – rechtstreeks afkomstig is van Waarheid. We hadden al vaak in zondagsschool gesproken over Waarheid als een ander woord voor God. We hadden allemaal Gods geestelijke ideeën gebruikt om problemen in ons leven op te lossen, of die nu te maken hadden met gezondheid, school, sport of familie.
Die dag vroeg ik ze of ze ooit hadden nagedacht over hoeveel ze van Waarheid moesten begrijpen voordat het antwoord op een probleem kwam. En, zoals het wellicht het geval is met velen van ons, zeiden ze, dat sommige antwoorden vlug kwamen en andere niet.
Hoe was dat ook weer met het grassprietje?” vroeg ik. “Jullie hebben net ontdekt hoeveel er verbonden was aan een enkele spriet. Moest je daarvoor soms het hele gazon vastpakken?”
Opnieuw gegiechel, en toen: “Nee, één sprietje (één waarheid) vasthouden, is genoeg als we bidden, om te weten hoeveel eraan verbonden is.
Geweldig! Wat een goed antwoord. We kunnen allemaal een wijze les leren van deze leergierige kinderen die heel opgewonden waren over hun verruimde inzicht. Er zijn sinds die zondagsschoolklas, heel wat momenten geweest in mijn leven dat ik moest steunen op wat ik wist, en erop moest vertrouwen dat wat ik nog niet begreep of me op dat moment niet kon herinneren, toch aanwezig was mét al de macht van Waarheid die er achter zit.
Ruim 2 jaar geleden werd mijn zoon Jeff, luitenant-kolonel in het leger, ingezet in Irak, waar hij ongeveer 14 maanden diende. Omdat hij nooit ver uit mijn gedachten was, waren er tijden dat vrees binnensloop en dat ik ’s nachts wakker werd en me zorgen maakte. Ik had geen idee wat hij aan het doen was, waar hij zich precies bevond of tegenover welke gevaren hij stond. Als onderdeel van de Militaire Politie was het zijn taak om de nieuwe Iraakse politie te trainen, en dat hield ook in: gevarenzones betreden.
Als deze angstaanvallen opkwamen, zocht ik vaak in gebed steun in bijbelpassages, zoals Jesaja 45:22: “Keer terug naar mij en laat je redden, ook jullie aan de einden der aarde; want Ik ben God, er is geen ander” (NBV). Geen ander! Dat was groots! Geen ander dan God Zelf zorgde voor Jeff; en omdat God oneindig goed is, kwam er een gevoel van vrede over me. Ik wist dat het goede alle schijnbare kwaad neutraliseert, zoals geestelijke waarheden leugens ongedaan maken.
Waarheid is absoluut, onvernietigbaar, volmaakt. Mary Baker Eddy schrijft: “Het allerhoogste goed is de oneindige God en Zijn idee, de Alles-in-alles” (Wetenschap en Gezondheid, blz. 103). Ik wist dat ik erop kon vertrouwen dat God ook zorgde voor mijn zoons vrouw en mijn kleinzoons. God heeft geen tegenstanders, want Hij is Eén, de enige, oneindige, absolute Waarheid. God verzekert ons dat Zijn belofte van vrede stáát. Niet alleen keerde Jeff veilig terug nadat zijn detachering was beëindigd, maar hij was dezelfde als toen hij vertrok, geen littekens van de strijd, fysiek noch mentaal. Gewoon onze eigen Jeff.
Hebt u weleens het gevoel gehad niet genoeg van Waarheid te weten om genezen te worden of om iemand anders te helpen genezing te vinden? Denk dan hieraan: zelfs één eenvoudige waarheid die u vasthoudt en begrijpt, is één met de de oneindige Waarheid, die hem ondersteunt. God, Waarheid, is altijd aanwezig, houdt ons in stand, voedt de ontluikende verlangens om meer te begrijpen – om de gedachten te verheffen boven tijdelijke situaties naar de Oneindige.
Weet dan dat het gemaaide gras zich meteen opricht en verder groeit, omdat het gevoed en gesteund wordt door de onderliggende kracht. En verheug u in uw eigen groei!
