Ongeveer tien jaar geleden kreeg ik moeite mijn armen en benen te bewegen en dat ging gepaard met veel pijn. Omdat ik weduwe ben en alleen woon, besloot ik op zekere ochtend, toen ik er meer dan anders last van ondervond, maatregelen te nemen om in een dichtbijzijnde Christian Science verpleeginrichting te worden opgenomen, waar voor mijn praktische behoeften gezorgd zou worden terwijl ik voor genezing bad.
Ik sprak iedere dag met een Christian Science practitioner en wijdde veel aandacht aan het begrijpen en toepassen van de onderwijzingen van de Bijbel en de geschriften van Mary Baker Eddy en andere Christian Science lectuur. Ik bad voor mezelf en voor de wereld, vooral in de avondstilte als ik naar de sterren keek. Ik stortte mijn hart uit voor God.
In het verlangen het eerste gebod van Jezus, om God boven alles lief te hebben, te gehoorzamen, wendde ik mijn gedachten tot de goede en liefdevolle zorg van mijn hemelse Vader voor Zijn schepping. Ik vertelde God iedere keer weer dat ik Hem met mijn hele wezen liefhad. Het deed er niet toe hoe storend de menselijke conditie leek te zijn, want ik wist dat deze in het aangezicht van Gods alheid geen macht had om zich te handhaven. Ik dankte God dat Hij mij in Zijn zuivere gelijkenis had geschapen en voor het feit dat ik Zijn geestelijk idee was – zonder enig stoffelijk element. Ik bevestigde dat God mijn Gemoed was, mijn Leven, mijn substantie, mijn intelligentie en maakte geen aanspraak op enig andere bron. Ik wist dat mijn ware wezen zich in de goddelijke Geest bevond en niet fysiek was. Mijn gebed was: “laten U en ik één zijn, dat ik in U mag verblijven.”
Deze hele tijd wankelde mijn vaste vertrouwen op God nooit, zelfs niet toen er aanvankelijk geen verbetering intrad en de fysieke conditie mijn hele lichaam had aangetast. Op een keer toen een van de Christian Science verpleegsters me hielp met douchen, zei ze met overtuiging: “Geloof niet in wat je ziet.” Dit hielp mijn vrees te verminderen en mijn gedachten gericht te houden op de goddelijke wet van Liefde die mijn welzijn bestuurde.
In een paar maanden begon er geleidelijk verandering in mijn denken te komen. De geestelijke feiten werden werkelijker voor me dan de ziekte. De situatie werd er meer een van volharding in het overmeesteren van vrees door een beter begrijpen te ontwikkelen van Gods onbeperkte macht en aanwezigheid. Ik zocht ook naar wegen om behulpzaam voor anderen te zijn. Ik las patiënten voor uit de boeken van Mary Baker Eddy en de Christian Science tijdschriften, ik las hun de post voor en hielp hun brieven te schrijven. En er begon verbetering in mijn toestand te komen.
Toen het leek dat ik goed genoeg was om naar huis te gaan, begon de Christian Science verpleegster me voor te bereiden mijn normale activiteiten te hervatten. Dit hield van alles in, me achter het stuur van mijn auto helpen tot me mee te nemen naar een schoenwinkel om nieuwe schoenen te kopen. Ik was zo dankbaar voor de liefdevolle en krachtige steun van deze verpleegsters en hun aandeel in mijn genezing.
Nadat ik thuis was gekomen, volgde er een periode van twee weken waarin ik er weer bovenop kwam en ik voor mezelf kon zorgen. In de tussentijd maakten vrienden van de kerk mijn huis schoon, deden boodschappen en hielpen me met tal van andere dingen. Mijn dankbaarheid kende geen grenzen.Na verloop van tijd herwon ik mijn complete vrijheid. Naast andere symptomen verdween ook de zwelling in mijn voeten zodat ik mijn gewone schoenen weer aan kon.
Ik ben nu 91 en ik kan mij vrij en met gemak bewegen. Ik voel me lenig en sterk. Ik doe mijn eigen huishouding, werk in de tuin en zorg voor al mijn eigen zaken. Een vriend die me onlangs bezocht, zei: “Je bent in geen twintig jaar veranderd!” Ik ben er geweldig dankbaar voor te weten dat de goddelijke Liefde oneindig en goed is voor allen, en dat met God genezing altijd mogelijk is.
Buena Vista, Colorado, V.S.
