De constante stroom van nieuwsberichten die op ons afkomt en die ons allerlei verontrustende zaken ter overdenking geeft, zowel wat betreft ons eigen welzijn als dat van de wereld, lijkt soms wel de doos van Pandora. Het ene verhaal na het andere legt de nadruk op onze rol als fysieke wezens in een surrealistische omgeving waar de vijand op de loer ligt. We blijven achter met de vraag hoe iemand zich ooit uit het verstrikkende web van persoonlijke en maatschappelijke ontreddering kan bevrijden. Het beste woord om dit te beschrijven is wellicht wanhoop.
Voor velen is wanhoop een reële emotie – teweeggebracht door alweer een autobom in Bagdad, onschuldige bijstanders gedood in een schietpartij, overstromingen, of mensen die uit hun huis worden gezet. En soms sluipt wanhoop binnen in de kleinere uithoeken van het leven door irritatie en emotionele uitputting. Dit gebrek aan hoop kan iemand overrompelen zodat hij tijdelijk even niet in staat is een uitweg te zien. Maar de boodschap van dit tijdschrift dat op de Bijbel is gebaseerd, is dat God voorziet in een effectieve, directe weg naar vooruitgang en genezing.
Ook de bijbelse tijd werd gekarakteriseerd door oorlogen, politieke en sociale onrust en persoonlijke beproevingen. En de eerste christelijke pioniers waren misschien nog wel het meest gedesillusioneerd. Hun onverdroten aanvoerder, de apostel Paulus, sprak hen moed in met deze woorden: “We worden aan alle kanten belaagd, maar raken niet in het nauw. We worden aan het twijfelen gebracht, maar raken niet vertwijfeld” (2 Kor. 4:8, De Nieuwe Bijbelvertaling). En waarom dan niet? Omdat Paulus wist dat zij het perfecte tegenmiddel hadden. Hij stelde voortdurend het werkelijke, aantoonbare feit tegenover de schijnbare problemen. En die geestgesteldheid kenschetst hoop. Paulus wekte de christenen op God te erkennen als hun bron van kracht, en dankbaar te zijn voor het absolute feit van Zijn nimmer falende zorg. Hij wist dat dit ‘dagelijks gebed’ hun geest zou vernieuwen, zodat zij beter konden genezen en het troostende nieuws van de Christus konden verspreiden.
Deze zelfde hoop bestrijdt de hedendaagse angst en bezoekingen. Of het nu stress is door de catastrofale huizenmarkt, de omhoogschietende benzineprijzen, nieuwe tekenen van de opwarming van de aarde of toenemende werkloosheid, we kunnen nog steeds met Paulus verkondigen: “We worden aan alle kanten belaagd, maar raken niet vertwijfeld.”
De details van deze benadering waarin God centraal staat, werden zorgvuldig uitgespeld door Mary Baker Eddy, de oprichtster van dit tijdschrift, toen zij schreef dat dergelijke angst ontstaat door een sterfelijk, stoffelijk misverstand over onze identiteit. Ze schreef: “De mens als louter fysiek of als zowel stoffelijk als geestelijk – maar in beide gevallen als afhankelijk van zijn fysieke bouw – voor te stellen is de doos van Pandora, waaruit alle euvelen, in het bijzonder de wanhoop, te voorschijn zijn gekomen” (Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift, blz. 170). Eddy beschreef een geestelijke visie op het leven en de aard van Gods heelal, en onze rechtmatige plaats daarin. Dit was radicaal. Maar zij bewees dat er genezende wetten achter deze zienswijze schuilgaan.
Ieder kan beamen dat ons leven niet beheerst kan worden door anderen omdat het Gemoed, dat God is, oppermachtig regeert.
De werkelijke uitdaging is een weg te vinden om te blijven openstaan voor dit inzicht, dat cynisme beteugelt en een bemoedigende gids is naar vrede, verzoening en bevrijding. Wanhoop zwicht voor de vooronderstelling dat het leven nou eenmaal onrechtvaardig is en dat er dingen zijn die niet verholpen kunnen worden. Wanhoop knaagt aan ons met de vraag: “Wat heeft het allemaal voor zin?” Maar de Heilige Schrift, vooral de Psalmen, staat vol met antwoorden. Bijvoorbeeld: “Wat buigt gij u neer, o mijn ziel! En zijt onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven voor de verlossingen van Zijn aangezicht” (Ps. 42:6). En: “Gij, Heere! Zijt een Schild voor mij, mijn Eer, en Die mijn hoofd opheft” (Ps. 3:4).
En met het oog op de wanhoop in de wereld is het belangrijk voor ieder van ons het hoofd op te heffen en situaties onder ogen te zien om ze te genezen – te bidden om beter te begrijpen dat het mensdom niet afhankelijk is van “fysieke bouw” voor enig aspect van zijn welzijn. Te erkennen dat Geest onze enige bron is van vreugde en vrede.
Als de doos van Pandora lijkt te overstromen met nieuwe redenen voor wanhoop, kan gebed ongedaan maken wat misplaatst, dominerend, zelfs kwaadaardig gedrag lijkt te zijn van personen, de samenleving of naties. Ieder kan beamen dat ons leven niet beheerst kan worden door anderen omdat het Gemoed, dat God is, oppermachtig regeert. Ieder kan helpen de hoop van de wereld te vernieuwen door te streven naar “rechtvaardigheid, geloof, liefde en vrede, met hen die de Heer met een zuiver hart aanroepen.” God zal hen “zachtmoedig terechtwijzen ... zodat zij de waarheid leren kennen” (2 Tim. 2: 22, 25, NBV). En in deze overtuiging is geen spoor van wanhoop aanwezig.
