Een kerk betreden zou moeten zijn als het binnengaan in een kribbe, niet een rechtszaal— een plaats zonder zelfgerechtigheid, waar niemand de ander iets verwijt, en het hongerende hart geen schaamte lijdt, geen pijnlijke angst en geen onzekerheid. In een kerk zitten zou moeten zijn als zitten in een zonovergoten veld— comfortabel en warm— terwijl de zoete bries van Liefde het aroma van Christus’ eenvoud overbrengt.
Op een dag gingen mijn moeder en ik wandelen in het bos. We hadden een lekkere picknick meegenomen en namen foto’s van de bloemen.
Het komt nooit goed uit om onwel te worden, maar op een zaterdagavond werd ik misselijk en kreeg ongewone angstgevoelens. Ik verslechterde snel.
De rol die zelfkennis in ons leven speelt, is moeilijk te overschatten. Er is veel over te zeggen, maar iets in de geschriften van Mary Baker Eddy heb ik bijzonder interessant gevonden.
“Het voortdurend streven om altijd goed te zijn, is bidden zonder ophouden. Wat de drijfveren van dit bidden zijn, blijkt uit de zegeningen, die eruit voortkomen – zegeningen, die, zelfs al worden ze niet in hoorbare woorden erkend, getuigen dat wij waardig zijn deel te hebben aan Liefde.
Wat kan er aan het verleden worden gedaan? De conflicten die vandaag de dag in de wereld woeden, lijken vaak onvermijdelijk door een eeuwenlange geschiedenis. En individuele mislukkingen van vandaag worden bijna automatisch toegeschreven aan omstandigheden uit het verleden.
In het dagelijks leven denken we misschien niet veel na over de relatie tussen oorzaak en gevolg, totdat we iets ervaren wat we niet prettig vinden, zoals pijn of ziekte. Dan proberen we uit te zoeken wat ons lijden veroorzaakt.
Degenen die in de verkeerde richting zoeken naar bevrijding, kunnen net als Jeremia uitroepen: “Waarom is mijn lijden er voor altijd, en is mijn wond ongeneeslijk, weigert hij te genezen?” (Jeremia 15:18). Toch willen velen van hen echt meer dan bevrijding van pijn.
Als klein meisje had ik een schildpad. Ik noemde hem Tony en ik hield van hem.
Ik was moeder van jonge kinderen toen ik alarmerende symptomen begon te ervaren. Ofschoon ik in Christian Science studeerde, overweldigde de angst mij zo zeer dat ik inconsistent was in mijn gebeden voor genezing en besloot een medische diagnose te zoeken.