Vraag: Ik twijfel altijd aan mijzelf en mijn capaciteiten. Hoe kan ik hiervoor bidden? Antwoord: Ik kan deze gevoelens begrijpen.
Ik hoorde voor het eerst over Christian Science toen ik de solo zong en orgel speelde voor enkele vertakkingen van The First Church of Christ, Scientist. In het begin was ik niet geïnteresseerd in Christian Science; ik hield van muziek (zie het artikel “From unbelief to feeling embraced by God’s love” [Van ongeloof tot het gevoel omarmd te zijn door Gods liefde], gepubliceerd in de 13 mei 2019 editie van de Christian Science Sentinel ).
Oorlog is gruwelijk, en als een Ranger bij de Amerikaanse luchtmacht gebruikte ik heel wat scheldwoorden om te laten zien hoe stoer ik was. Na mijn diensttijd aan het front keerde ik terug naar de Verenigde Staten en voerde het commando over een kleine afdeling van het leger.
Tientallen jaren geleden nadat ik was afgestudeerd van de middelbare school, keek ik minachtend neer op iedereen die in God geloofde. Het leek me heel duidelijk dat gelovigen óf dom óf gek waren! Dit was mijn manier van denken voor een periode van meer dan tien jaar, maar vóór die tijd was het een ander verhaal.
Een vriend van mij die hypnotisme beoefent, vertelde mij eens, dat om mensen onder hypnose te brengen eerst hun aandacht moet worden afgeleid. Hij legde uit dat een hypnotische staat, zij het uit vrije wil of onvrijwillig, langzaam of verbazingwekkend snel kan plaatsvinden.
Toen mijn dochter nog heel jong was, begonnen zich gewrichtsproblemen in mijn handen te ontwikkelen. Naarmate de conditie verslechterde en mijn gewrichten misvormd werden, vreesde ik dat het misschien te laat was om het degeneratieproces dat leek te hebben wortelgeschoten, te stoppen.
Het leven kan erg druk lijken als we ons van de ene activiteit naar de andere haasten, en we hebben allemaal wel eens momenten in ons dagelijks bestaan dat we iets zoeken of ons een bepaald feit proberen te herinneren. Hoe vaak denken we niet: Waar heb ik die sleutels toch gelaten? Of: Hoe heet ze ook alweer? Waarom kan ik haar naam nooit onthouden? Zulke gedachten lijken voor velen van ons een gemeenschappelijk thema te zijn als we ons geheugen doorzoeken om het juiste antwoord te vinden.
Toen ik zeven jaar oud was, was het enige dat ik wilde hebben voor Kerstmis een hangbuikzwijntje. Mijn oma verraste me met een klein gevlekt biggetje.
Ik hoorde voor het eerst over God in de Christian Science zondagschool: dat Hij alle ruimte vult, ieder plekje van hier tot daar en overal. Er is geen plaats waar God niet is.
Op een ochtend ergerde ik me wild – met een goede reden, dat dacht ik tenminste. Toen ik de bestekbak van mijn nieuwe afwasmachine leeghaalde, ontdekte ik dat het mes van de electrische hakmolen muurvast zat.