Het is al meer dan zestig jaar geleden dat mijn vader de kerk waar hij mee opgegroeid was, verliet, omdat hij een duidelijker begrip zocht van God. Hij vond het antwoord precies een huizenblok verder – bij een Christian Science kerk.
Het onderwerp weerspiegeling levert nog wel eens moeilijkheden op voor wie niet diepgaand vertrouwd zijn met de studie van Christian Science, aangezien het veelvuldig gebruikte voorbeeld van een spiegel de indruk kan wekken dat er een scheiding bestaat tussen datgene wat wordt weerspiegeld en de weerspiegeling zelf. Het woord “reflecteren” zoals het Amerikaanse woordenboek van Webster dat geeft, betekent onder meer “in gedachten overdenken, aandacht geven aan wat zich binnen het gemoed afspeelt, letten op de feiten of verschijningsvormen van het bewustzijn”.
Een van de dingen die altijd grote indruk op mij hebben gemaakt is het vertrouwen dat Christus Jezus in de Bijbel stelde. Zowel Matthéus als Lukas vermelden hoe hij eens door de duivel werd verleid en die verleiding weerstond met een citaat uit het Oude Testament.
Kerklidmaatschap begon me te vervelen. Ik wilde liefde en vreugde voelen.
Ik ben betrekkelijk nieuw in Christian Science. Een collega, die nu een goede vriendin van me is, vertelde me erover.
Afgelopen voorjaar ging ik met mijn klas van de middelbare school naar Boston om enkele historische huizen van Mary Baker Eddy te bekijken en om meer te leren over haar leven en haar boeken. Toen we in Concord, New Hampshire, waren, gingen we daar op woensdagavond naar de Christian Science kerk om een getuigenisbijeenkomst bij te wonen.
“ELOÏ, ELOÏ, LAMA SABACHTANI?” riep Jezus uit tijdens zijn donkerste uur toen hij aan het kruis hing. In de Herziene Statenvertaling is dit vertaald als: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” (Mark.
Mama was een Christian Scientist – op haar manier. Papa geloofde niet in God – op zijn manier.
Het zachte licht van de straatlantaarn scheen in de slaapkamer. Ik keek op mijn klokje en zag dat het ver na middernacht was.
Wij Christian Scientisten zijn het er meteen over eens dat de universele wetten van waarheid, geopenbaard door Mary Baker Eddy’s ontdekking, niets met tijd te maken hebben. Maar zien we ook dat de manier waarop zij ons leidt naar en door deze universele wetten tijdloos is? Neem bijvoorbeeld een zin uit haar bijzondere essay “Love” (Liefde) in Miscellaneous Writings 1883-1896 : “Liefde is niet iets wat je op een plank zet en er af en toe voor zeldzame gelegenheden met een suikertangetje afpakt en op een rozenblad legt” (blz.