Mijn oma en ik liepen in het bos. We deden een soort hardloopwedstrijd.
Waar hongeren we naar? Wat voedt ons? Op minstens één niveau besteden we heel wat aandacht, tijd, energie en moeite om deze vragen te beantwoorden. Natuurkundigen zijn altijd op zoek naar oplossingen om de hongerenden te voeden en het voedsel humaner en efficiënter te oogsten.
De apostel Paulus spreekt over de noodzaak om “de oude mens” uit te doen opdat we “de nieuwe mens” kunnen aandoen. Hij zegt: “Liegt niet tegen elkander, omdat gij uitgedaan hebt de oude mens met zijn werken, En aangedaan hebt de nieuwe mens, die vernieuwd wordt tot kennis, naar het evenbeeld van Hem, Die hem geschapen heeft” (Kolossensen 3:9, 10).
Toen ik op een avond een koude gekookte aardappel in plakken sneed en in de pan met hete olie liet glijden om te bakken, was er onverwachts een luide “plop,” en op hetzelfde moment voelde ik een spat hete olie of een stukje aardappel in mijn rechter oog vliegen. Direct was er een intense pijn en mijn eerste gedachte was “O, wat is er met mijn oog gebeurd!” Maar onmiddellijk corrigeerde ik mijn gedachte met een ferm “Nee!” – een woord dat ik door de jaren heen vaak heb gebruikt als weerlegging wanneer er plotseling iets ongunstigs leek te gebeuren.
Ken je het verhaal van de jonge bultrug walvis die in visnetten vastzat? Een paar mensen in een kleine boot vonden de walvis en hebben hard gewerkt met alleen maar een klein mesje om de netten kapot te snijden en hem te bevrijden. Toen ze dat eindelijk gelukt was, “danste” de walvis voor hen in de oceaan, sprong uit het water en klapte wel een uur lang met zijn vinnen.
Een jaar of wat geleden reed ik mee in de cabriolet van een vriendin naar onze jaarlijkse Christian Science association. Hier komen studenten samen, die ‘class instruction’ hebben gevolgd bij dezelfde Christian Science leraar om met elkaar een dag aan geestelijke groei te besteden.
Als ik met uitdagingen van verschillende aard te maken heb, verdiep ik mij meestal in de verklaring “Geduld moet zijn ‘volmaakt werk’ hebben”. Deze staat op bladzijde 454 van het boek Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy.
Vooruitgang wordt gewoonlijk in verband gebracht met tijd – op weg zijn naar iets. En volmaaktheid wordt doorgaans gezien als het eindresultaat van vooruitgang – het moment waarop alle dingen volkomen compleet zijn.
Zabba, het maltezer hondje van mijn nicht, had een trui nodig. Omdat ik van breien houd, vroeg mijn nicht of ik haar daarmee kon helpen.
In mijn ervaring als Christian Scientist heb ik verschillende onmiddellijke genezingen gehad. Deze genezing nam iets meer dan twintig jaar – maar op het ogenblik dat de dwaling geïdentificeerd was en toen behandeld in Christian Science, verdween hij compleet! Ongeveer 20 jaar geleden, kreeg ik te maken met verschillende moeilijke omstandigheden in mijn leven, die tegelijkertijd plaatsvonden.