Ik voelde me overweldigd door alle dingen die ik moest doen. Ik had enorm veel huiswerk, verscheidene deadlines voor grote projecten en ik maakte me zorgen over een paar misverstanden met vrienden.
Op een avond werd het me gewoon teveel. M’n moeder vroeg wat me dwars zat en toen ik het haar vertelde, voegde ik er meteen aan toe dat ik er niet over dacht om ervoor te bidden, want dit zou nog een taak en een heleboel werk erbij betekenen.
Mijn moeder zag in dat mijn strijd met een lange lijst problemen heel overweldigend kon zijn. Maar toen kwam ze met een idee waar ik nog niet aan had gedacht. Ze zei, dat het misschien aan de oppervlakte leek op veel problemen, maar de onderliggende oorzaak was waarschijnlijk dezelfde. Ze legde uit dat als we de oorzaak van een probleem weten, het veel eenvoudiger wordt om het aan te pakken. We kunnen dan ook meer doelgericht bidden, omdat we weten waarmee we te maken hebben en ons niet meer bezig houden met wat er aan de oppervlakte verschijnt.
Dus dacht ik na over wat er diep van binnen aan de hand kon zijn. Eén ding werd me duidelijk: Ik had een groot deel van mijn jeugd met zelfvertrouwen geworsteld en ik vond het op school vaak lastig om gewoon mezelf te zijn. Ik maakte me voortdurend zorgen over alles wat ik deed, of het invloed zou hebben op hoe anderen over mij dachten. Ik besefte dat ik naar menselijke perfectie had gestreefd, wat betekende dat ik onmogelijk hoge eisen aan mezelf stelde over mijn studie en vriendschappen. Ook wilde ik door mijn medeleerlingen als ‘perfect’ worden beschouwd, omdat ik dacht dat iedereen mij aardiger zou vinden als ik geen zwakke plekken vertoonde.
Een van de onderwerpen waar mijn moeder en ik over spraken, was dat Jezus een goed voorbeeld van perfectie is, hoe hierover te denken. Zijn leven was liefde en hij maakte zich geen zorgen over wat de wereld van hem dacht. Jezus hield zich uitsluitend bezig met wat God hem opdroeg. Hij had vertrouwen in zijn geestelijke individualiteit, omdat hij duidelijk wist dat deze van God afkomstig was.
Jezus overtrad zelfs onbevreesd enkele regels uit die tijd; hij genas op de sabbatdag en hielp mensen met wie niemand geassocieerd wilde worden – verschoppelingen die door de samenleving werden gemeden. Als Jezus van de hoogste stand was, waarom zou hij dan met deze mensen omgaan? Omdat hij de goede eigenschappen in hen zag – wie zij werkelijk waren, zoals God ze had gemaakt – en hun verlangen aanvoelde om te worden genezen. Als Jezus bezorgd was geweest of zijn daden zijn imago zouden beïnvloeden, zou hij deze mensen niet hebben genezen. Daar tegenover stond dat kerkfunctionarissen, die door velen in de samenleving als ‘perfect’ werden beschouwd, vaak arrogant en schijnheilig waren.
Dit hielp me inzien dat overdreven prestaties, populariteit en status niet gelijk staan aan perfectie. Het voorbeeld van Jezus liet mij zien dat perfectie is verbonden met reflectie – specifiek, dat wij Gods weerspiegeling zijn. Mary Baker Eddy beschrijft de aard van deze weerspiegeling in Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift als “een volmaakte God en een volmaakte mens” (blz. 259). Ik weet dat ik die volmaakte mens al ben, ook al erken ik het niet 100 procent van de tijd. Maar ik kan altijd mijn best doen om mijn door God-gegeven individualiteit te bevestigen en uit te drukken.
Daarom is het belangrijk om Gods leiding te volgen en te weten dat God de bron is van onze identiteit, inspiratie en daden. Door ons minder te concentreren op het beeld dat anderen van ons hebben en onze gedachten meer te richten op onze weerspiegeling van Gods eigenschappen, kunnen we overstappen van menselijk perfectionisme naar het tot uitdrukking brengen van goddelijke volmaaktheid, waardoor we ons tevreden en vervuld zullen voelen.
Deze inzichten brachten voor mij een grote verandering teweeg in verband met de problemen waarmee ik worstelde. Ik probeer niet meer in alles de beste te zijn, maar beter te begrijpen dat iedereen, inclusief ikzelf, een individuele uitdrukking is van God met verschillende gaven die ik kan bevestigen en waarderen.
Nu maak ik me niet veel zorgen meer over wat mensen van mij denken en ben er meer op gericht een goed voorbeeld te zijn van Gods eigenschappen. In plaats van te proberen mezelf menselijk te perfectioneren, concentreer ik me op mijn geestelijke groei, omdat dit de grootste voldoening geeft.