Toen ik opgroeide, had ik het gevoel dat andere mensen op de een of andere manier een meer directe band met God hadden dan ik. Het leek dat zij makkelijker inspiratie kregen en God beter begrepen. Wel had ik duidelijke bewijzen ervaren van de werking van de goddelijke Liefde (een andere naam voor God), maar ik had de indruk dat mijn toegang tot het goddelijke minder goed was ontwikkeld.
Ik kreeg het idee om gewoon aan God te vragen hoe ik Hem beter kon benaderen. Het antwoord kwam stap voor stap en ontvouwde zich op een volkomen natuurlijke manier. Ik begon met de grote en kleine dingen die ik deed op te schrijven en ze een geestelijke betekenis te geven. Mary Baker Eddy schrijft in Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift: “De metafysica herleidt dingen tot gedachten en vervangt de voorwerpen van de zinnen door de ideeën van Ziel” (blz. 269). Dus ik was bezig “dingen tot gedachten te herleiden” of nauwkeuriger te kijken naar de eigenschappen waar deze activiteiten voor stonden.
Toen ik was afgestudeerd van de Christian Science-zondagsschool, besloot ik dat het goed en verstandig zou zijn om de Bijbel en alle geschriften van Mary Baker Eddy te lezen. En dat leerde me enorm veel over de Wetenschap, waarvan Christus Jezus het bewijs leverde. Mary Baker Eddy’s definitie van Christian Science als de wet van God, maakte diepe indruk op me. Het volledige citaat luidt: “Hoe zou u Christian Science omschrijven? Als de wet van God, de wet van het goede, die het goddelijk Beginsel en het bestuur van de universele harmonie vertolkt en aan het licht brengt” (Elementaire Goddelijke Wetenschap, blz. 1).
De gedachten die ik eerder had over een gebrekkige relatie met God, verdwenen door de vreugde die ik nu voelde voor de logica en diepte van de goddelijke Wetenschap en haar toepasbaarheid in het leven. En zo voelde ik eindelijk dat ik contact had met God.
Hier is een voorbeeld uit die tijd. Toen ik mijn werk als kleuterschool-assistente had beëindigd, keek ik uit naar een fietstocht in Ierland, waar ik wilde genieten van de natuur, de vrede en rust en mijn bewuste relatie met God. Ik had mij geestelijk voorbereid op de reis en aanspraak gemaakt op de goddelijke bescherming, die voortkomt uit het feit dat iedereen wordt geleid door Gods liefde.
Op de tweede dag van de fietstocht, toen ik een pauze nam in een veld, stopte er een rode auto. Een man stapte uit en kwam op me af. Er was verder niemand te bekennen. Er waren ook geen andere auto's op de landweg.
Ik was even verschrikkelijk bang, maar toen voelde ik Gods aanwezigheid en verdween mijn angst. Ik liep naar de weg, wat betekende dat ik naar de man toeliep. Aan zijn blik kon ik zien dat hij iets van me wilde wat ik absoluut niet wilde en hij rook naar drank. Hij greep mijn armen vast. Desondanks liep ik langzaam verder in de richting van de weg. Ik sprak rustig en en vastberaden tegen hem. De man liet me los, stapte in zijn auto en reed verder. Ik vervolgde de route die ik had gepland en dankte God de hele weg.
Ondanks dit voorval kon ik blijven genieten van mijn tocht. Een paar dagen schrok ik nog als een rode auto me passeerde. Maar die angst verdween toen ik bad om te begrijpen dat een idee van God een ander idee van God geen geweld kan aandoen. Dit bleek een van de mooiste reizen te zijn die ik ooit heb gemaakt en ik kijk er met plezier op terug.
Toen ik bad om Gods nabijheid te voelen, leerde ik dat ik Gods individuele weerspiegeling ben, niets meer en niets minder. Metaforisch gesproken, was het alsof ik niet langer over een rivier keek om andere mensen te zien – mensen met directe toegang tot God – maar dat ik naar de overkant was gegaan waar zij waren. Iedereen heeft deze levende, onbreekbare en geldige relatie met God. Elk argument dat het tegendeel beweert, verdwijnt in het aangezicht van Gods liefde.