Ik wil met u een ervaring delen waarvan ik kennis heb, waarbij de begrippen vergiffenis, genade, liefde en begrijpen diepgaand geaccepteerd werden, waarop genezing volgde. Het bewijs van begrijpen is demonstratie en dit is het uitdragen van Christian Science.
Een vrouw die ik goed kende had heel veel moeilijke jaren doorgemaakt vanwege alle ruzies, misverstanden en spanningen in het gezin. Ook had haar echtgenoot een “kort lontje” en duldde geen tegenspraak. Op een ochtend stond ze heel vroeg voor het open raam van haar slaapkamer te kijken naar de tuin. Ze zag het ochtendlicht langzaam toenemen. Ze hoorde het tsjilpen en geritsel van vogels tussen de bladeren van de bomen.
Ze bad met een diepgaand verlangen naar ware vrede, rust en harmonie voor het hele gezin. Jarenlang had ze geworsteld met deze gezinszorgen. Als Christian Scientist wist ze dat vrede en harmonie niet te vinden waren in de sterfelijke basis van geloof.
Voortgaand in gebed zei ze: “Vader toon mij wat ik meer moet zien en begrijpen, leer mij alleen Uw weg te bewandelen en U te bevestigen als de enige Ego en aanwezigheid.”
Na enige tijd kwamen deze woorden tot haar: Gij zult Mijn aangezicht niet zien, als uw broer niet met u is.
“Mijn broer?” dacht ze. “Wie is de broer die ik niet met mij heb?” Geleidelijk begon ze te begrijpen dat de “broer” in dit geval haar eigen echtgenoot was.
Deze goddelijke inspiratie kwam niet van een zogenaamd menselijk bewustzijn of een stoffelijk brein, maar door geestelijke intuïtie. Ze was bereid geweest de Christus te ontvangen, de “Sterke Verlosser” (Mary Baker Eddy, Poems, blz.75) door inspiratie en de geestelijke zin. Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift zegt: “Alleen door de geestelijke zin kan de mens de Godheid verstaan en liefhebben” (Mary Baker Eddy, blz. 481).
Terwijl de vrouw nadacht over deze boodschap en dacht aan de geestelijke betekenis hiervan, besefte zij dat zij niet “Gods aangezicht kon zien” – niet God kon begrijpen en de eenheid, de harmonie en volkomenheid van haar werkelijke wezen niet kon ervaren – als zij haar echtgenoot niet ook zag als zoon van God, onverdeeld van de eenheid van Waarheid en Liefde.
Het universele en enige Gemoed kent alleen de enige oneindige idee als Zijn weerspiegeling van Hemzelf. Gemoed ziet niet een goede zoon en een slechte zoon, de één geestelijk en de ander stoffelijk. Zoals Mary Baker Eddy het zegt in haar Miscellanious Writings 1883-1896: “Gods interpretatie van Hemzelf voorziet de mens van het ene geschikte of ware idee van Hem” (blz. 258).
Vanuit dit inzicht realiseerde de vrouw zich dat zij nooit meer één eigenschap of handeling aan haar echtgenoot, of aan wie dan ook, wilde toeschrijven die zij niet toeschreef aan God, de Vader van allen.
Zij besefte dat het concept van het menselijk gemoed van God geen basis is voor het begrijpen van God of van de mens. Alleen Gods begrijpen vormt de ware en geestelijke mens – Gods weerspiegeling.
Deze vrouw begreep nu duidelijker dat zij zichzelf mentaal moest losmaken van haar eigen beeld van haar echtgenoot, van de hypnotische suggesties dat hij een eigen gemoed had, kon denken en handelen gescheiden van God en dat hij een moeilijk, dominant karakter had. Zij besefte dat als zij vasthield aan een persoonlijke opvatting over de mens en het bestaan, dat zij de nietsheid van het kwaad niet kon zien of voelen.
De geestelijke werkelijkheid is dat de mens als de oneindige en samengestelde weerspiegeling, oftewel zoon van God, nooit kan falen om de ware aard van zijn Vader-Moeder God tot uitdrukking te brengen, omdat de mens – zowel man als vrouw – het kind of de schepping is van God. Het goddelijk Gemoed is de bron van elk element van het ware zijn van de mens.
De vrouw dacht na over Jakobs geestelijke worsteling om zijn geloof in het kwaad dat hij zijn broer Esau had aangedaan, te overwinnen, evenals zijn angst aan de gedachte dat hij Esau na vele jaren zou ontmoeten. Gedurende zijn worsteling kreeg Jakob een dieper, geestelijk inzicht. Hij zei: “Ik heb God gezien van aangezicht tot aangezicht, en mijn ziel is gered geweest” (Genesis 32: 30).
Zij begreep dat elke poging van het zogenaamd sterfelijk gemoed ligt in het geloof dat de mens een eigen gemoed, gescheiden van God heeft. Want God, die “niet door het kwaad verzocht kan worden, en Hij Zelf verzoekt niemand” (Jakobus 1:13), is het enige Gemoed van de mens. En omdat Gemoed oneindig is, is er geen plaats voor een sterfelijk of stoffelijk gemoed.
De mentale pijn en angst werden die vroege ochtend eindelijk opgelost door God, de goddelijke Waarheid en Liefde. Deze engelenboodschap van Genesis hielp de vrouw zich te bevrijden van de persoonlijke zin met zijn foute gedachten van vele tegenstrijdige gemoederen. Ze begreep dat foute gedachten geen macht hadden over haar erkenning van de Christusmens, die de volheid van God tot uitdrukking brengt. Zij begreep ook dat deze waarheid nooit kon veranderen of eindigen, want God verandert niet of eindigt niet. Hij is altijd volmaakte Liefde.
Door deze geïnspireerde gedachte ervoer zij een hogere en onuitsprekelijke vrede en een onwankelbaar begrijpen van Gods volmaakte geestelijk mens. Zij voelde de heilige en genezende vrede die voortkomt uit een algehele en allesomvattende goddelijke Liefde.
Niets of niemand is ooit buitengesloten van Liefde. De Christus, die Liefde uitdrukt, is altijd werkzaam en daadwerkelijk aanwezig zonder einde. Deze verwezenlijking van de oneindige Christus die de volheid van Liefde uitdrukt, bracht meer begrip, licht, rust en vrede in het huis van de vrouw. En ze kon zeggen: “Er blijft dan een rust over voor het volk van God” (van Geest) (Wetenschap en Gezondheid, blz. 288).
Als wij de ware en enige mens willen zien, moeten we beginnen met God – God van aangezicht tot aangezicht te zien als de enige oorzaak en bron. Dan brengen wij in dit begrijpen de broer die bij ons moet zijn – onze medeman en -vrouw – en kunnen wij ook zeggen: “Ik heb uw aangezicht gezien als had ik Gods aangezicht gezien, en U bent mij goedgezind geweest” (Genesis 33:10). Het oneindig goede, God, drukt zich in een oneindige variëteit van vormen uit, maar deze vormen kunnen alleen wijzen naar en getuigen van de ene God, de bron van alle Liefde. Alleen door God te kennen, kunnen wij de ware mens vinden.