Daar was er weer een! De woedeaanvallen werden heviger. Ik had hulp nodig.
Iemand zei eens dat de grootste Goliath die we ooit kunnen tegenkomen waarschijnlijk het menselijk zelf is. Het menselijk ego kan als een reusachtige bedreiging voor vrede en welzijn aanvoelen. We mogen ons weliswaar goed bewust zijn van de gebreken en fouten die bij dit schijnbaar stoffelijk zelfbestaan horen, maar dit is niet onze door God geschapen werkelijke individualiteit. Het is een verkeerde opvatting van identiteit, die moedig bestreden en overwonnen kan worden door de Christus, de goede en altijd werkzame invloed van de goddelijke Liefde. Mijn zoektocht naar genezing begon bij dit inzicht.
Christus Jezus twijfelde nooit aan wie hij was. Hij begreep volkomen dat hij goddelijk van aard was en accepteerde die ware identiteit. Als kinderen van God en volgelingen van Jezus kunnen wij hetzelfde doen.
Het persoonlijk zelf – het denkbeeld van wat we zijn en hoe we zijn als stoffelijke persoonlijkheid – is een verkeerde opvatting. Het is geen werkelijkheid, maar een omgekeerd beeld gebaseerd op een misvatting over God en over ons als Zijn gelijkenis. Als ons begrijpen van God, de goddelijke Liefde, vaag of mistig is dan tobben we verward over onze ware aard als de manifestatie van Liefde. Hoe duidelijker we beseffen dat God, Geest het oneindig Beginsel is en dat ons ware zijn op dit moment geestelijk en Godgelijkend is, des te duidelijker zien we dat wij goedheid, zuiverheid en intelligentie tot uitdrukking brengen, meer gezondheid, veiligheid en genade voelen in ons hart en ervaren in ons leven.
Het helpt te weten dat wij niet de initiatiefnemers zijn, maar de ontvangers van dit juiste begrijpen door de Christus die voortdurend tot ons spreekt. Luisteren wij? Welk concept erkennen we als waar – het menselijke of het goddelijke? In Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift adviseert Mary Baker Eddy ons: “Wacht geduldig tot de goddelijke Liefde op de wateren van het sterfelijk gemoed zweeft en het volmaakte begrip vormt. Geduld moet zijn ‘volmaakt werk’ hebben” (blz. 454).
Zelfs als we bidden, kan het er soms op lijken dat genezing wordt uitgesteld. Dit is niet omdat het probleem werkelijk is of macht bezit, maar omdat de gedachte, die om correctie vraagt nog niet aan het licht is gekomen en door de goddelijke Liefde is beantwoord. Maar Christus, Waarheid zal het openbaren. We ontdekken vaak dat we afstand moeten doen van een verkeerd beeld van onszelf om meer ruimte in ons denken te maken voor God en het “volmaakt werk”. Wanneer de geestelijke, Godgelijkende eigenschappen van de werkelijke mens worden begrepen, liefgehad en geleefd, vinden we vrijheid van de tirannie van een vleselijk gemoed dat onvermijdelijk vijandig tegenover God staat.
Christus Jezus verwoordde de weg die uit dit zelfbedrog leidt in zijn leringen, waaronder de bekende Zaligsprekingen die beginnen met: ”Zalig zijn de armen van Geest, want van hen is het koninkrijk der hemelen” (Mattheüs 5:3). Wanneer we toegeven dat we God en Zijn eigenschappen – reinheid, vrede, gerechtigheid, geduld en zachtmoedigheid – nodig hebben, voelen we ons gezegend.
Een persoonlijke zin van het zijn is niet ontvankelijk voor de geestelijke identiteit, die een weerspiegeling van God is. Deze verkeerde mentaliteit zou bijvoorbeeld tot een egocentrisch denkbeeld kunnen leiden dat we het middelpunt van ons eigen universum zijn met het belastend geloof dat we zelf de weg en het succes in het leven moeten bepalen. Maar als we God als de Liefde zelf omarmen en onszelf zien als één met Liefde, beginnen Liefdes tederheid, onschuld en erbarmen ons te karakteriseren en merken we dat we dit onjuiste begrip van leven in en van de stof opgeven. Dan zijn we ontvankelijk voor en accepteren we het begrip dat we leven in Geest, God en van Geest afstammen.
Wetenschap en Gezondheid legt uit hoe dit te doen: “Laten wij in geduldige gehoorzaamheid aan een geduldig God arbeiden om met het universele oplossingsmiddel, Liefde, de versteendheid op te lossen van de dwaling – eigenzinnigheid, zelfrechtvaardiging en eigenliefde – de dwaling die tegen het geestelijke krijg voert en de wet is van zonde en dood” (blz. 242).
De goddelijke Liefde is een altijd aanwezige wet om angst en andere dwalingen plus de nare gevolgen ervan, op te lossen. Wanneer we naar ons beste weten leven, eerlijk en nederig gehoorzamen aan de wet van de goddelijke Liefde, plaatsen we ons begrijpen van wat wij zijn onder de directe jurisdictie van de goddelijke macht. Dan zal de wet van Liefde de zogenaamd onoplosbare egocentrische neigingen, angsten en opvattingen die ons in de put duwen en leiden tot zonde, ziekte en dood, oplossen. Ons aanvaarden van en liefde voor de Zaligsprekingen en de andere waarheden die Jezus uiteenzette, verzacht de ogenschijnlijk ondoordringbare hardheid van deze eigendunk, die begint te verminderen en uiteindelijk verdwijnt.
Nu terug naar het eerder genoemde opvliegende temperament, waar ik mijn hele leven mee had geworsteld. In het begin van ons huwelijk merkte mijn man gekscherend op dat hij nauwelijks tijd had om terug te springen van het aansteken van de lont, voordat ik ontplofte. Zijn opmerking, hoewel grappig bedoeld, opende mijn ogen en ik begon ernstig te bidden om dit humeur te overwinnen. De genezing volgde niet meteen, maar ik wist dat God met mij meewerkte. Maanden gingen voorbij zonder woedeaanval en dan opeens had ik weer een ontploffing. Na iedere opvlieging voelde ik me onzeker en kwetsbaar. Ik was ook vaak ontmoedigd en verslagen, maar ik bleef me tot God wenden voor hulp.
Toen ik op een dag een ontploffing voelde aankomen, kwamen deze woorden in mijn gedachten: “Dit zijn niet mijn gevoelens.” Op dat moment voelde ik de tedere terechtwijzing van Liefde – niet voor mij, maar voor de driftbui. Terwijl de nijdige stemming wegebde, realiseerde ik me dat dit nooit een deel van me was geweest omdat het niet waar is voor God en ik een uitdrukking ben van God. Dit inzicht is me altijd bijgebleven en de explosieve episoden verdwenen voorgoed.
Mary Baker Eddy schrijft: “Zelfverloochening van alles waaruit de zogenaamde stoffelijke mens is samengesteld en de kennis en verwezenlijking van zijn geestelijke identiteit als kind van God, is de Wetenschap die de sluizen van de hemel opent, vanwaar het goede langs alle wegen van het bestaan stroomt, stervelingen van alle onreinheid reinigt, al het lijden vernietigt en het ware beeld en de ware gelijkenis demonstreert” (Miscellaneous Writings 1883-1896, blz. 185).
Jezus leerde ons dat we opnieuw geboren moeten worden – “uit water en Geest” (Johannes 3:5). We moeten iedere verkeerde opvatting over het zelf die we hebben vastgehouden, opgeven en de altijd nieuwe en vrije werkelijkheid van ons bestaan als Gods schepping omarmen. Op deze wijze wordt het denken gemotiveerd en geïnspireerd en verdwijnen onze verouderde, stoffelijke opvattingen over onszelf, samen met de zwaktes en fouten van karakter, en komen nooit terug.