Mijn moeder leerde Christian Science lief te hebben voordat ik geboren werd, dus het sprak vanzelf voor haar dat ze mij zo spoedig mogelijk liet inschrijven bij een Christian Science-zondagsschool. Ze vond de artikelen in de tijdschriften van Christian Science een enorme hulp bij het oplossen van problemen die zich voordeden. Er was weinig geld voor voedsel of kleding, maar ze betaalde eerst de abonnementen op deze tijdschriften en vond altijd uit dat wanneer zij op deze wijze de goddelijke Liefde vertrouwde, er grote zegeningen volgden en er in al onze menselijke behoeften werd voorzien.
Ik ben dankbaar voor mijn moeders onvoorwaardelijk vertrouwen op Christian Science, dat resulteerde in veel snelle en volledige genezingen bij ons thuis. Ik werd genezen van acute amandelontsteking, een diepe snijwond in mijn been, zogenaamde kinderziektes, brandwonden, verkoudheden en een kwaal waarover nooit een diagnose gesteld werd. Ik had een onmiddellijke genezing van een ernstig gewonde voet.
De prachtige kans om al vroeg cursusonderricht te ontvangen werd dankbaar aangegrepen; en de liefdevolle raad van mijn leraar in de loop der jaren is van onschatbare waarde gebleken.
Graag wil ik vertellen over een genezing die vier jaar geleden plaatsvond. Ik genoot van een week rust en studie in een Christian Science Huis toen ik plotseling hevige pijn in mijn knie kreeg. In het begin was ik voor verschillende dingen bang. Ik vreesde dat de conditie zou worden opgemerkt, dat ik verpleegzorg nodig zou hebben en dat ik niet in staat zou zijn om een bezoek aan mijn moeder te brengen. Ik vroeg hulp in Christian Science van een practitioner.
Ik werd er duidelijk op gewezen dat ik Artikel VIII, Par. 6, van de Handleiding van De Moeder-kerk van Mary Baker Eddy moest gehoorzamen en mij dagelijks moest verdedigen tegen agressieve mentale suggestie. Het artikel luidt: “Ieder lid van dezer Kerk is verplicht zich dagelijks te beschermen tegen agressieve gedachtelijke inblazingen en zich niet er toe te laten verleiden zijn plicht jegens God, jegens zijn Leidsvrouw en jegens het mensdom te vergeten of te verwaarlozen. Naar zijn werken zal hij geoordeeld – en gerechtvaardigd of veroordeeld – worden.” De dwingende vraag: “Ga je dat nu doen?” schudde me wakker en ik besloot alles te doen wat ik maar kon op deze wijze.
… ik plotseling hevige pijn in mijn knie kreeg. ... Nadat ik klaar was met de Bijbelles stond ik op en ontdekte dat alle pijn volledig verdwenen was. Ik rende de trap op en af om te bewijzen dat het echt waar was!
Ik moest denken aan de troostende woorden van de psalmist (Psalmen 91:9, 10): “Want U, Heere, bent mijn toevlucht. De Allerhoogste hebt u tot uw woning gemaakt. Geen onheil zal u overkomen, geen plaag zal uw tent naderen.” Het woord “want” sprak me aan en hielp me de waarheid te accepteren dat de genezing onvermijdelijk was, omdat ik kon begrijpen wat Paulus schrijft (Handelingen 17:28): “in Hem” – in God – “leven wij, bewegen wij ons en bestaan wij.”
De aandoening was die nacht zo pijnlijk dat ik niet kon slapen of me zelfs maar omdraaien in bed. De volgende twee dagen was er genoeg tijd om te bidden en te studeren, en dat deed ik graag. Toen het tijd was om te vertrekken, was er veel minder pijn en angst en kon ik me voldoende bewegen om auto te rijden. Ik was dankbaar dat de moeilijkheid met lopen niet werd opgemerkt.
Ik bleef meer verdedigend werk doen en voelde me gesterkt. De volgende ochtend werd ik vroeg wakker en opende mijn boeken om de lespreek voor die week te bestuderen. Terwijl ik aan het lezen was, kwam mijn moeder binnen en vroeg of ik die dag de appelboom wilde snoeien. Dat leek me even een absurd idee en ik stond op het punt om te zeggen dat ik dit onmogelijk kon doen. Maar toen herkende ik deze angst als agressieve mentale suggestie en zei: “Ja, natuurlijk, doe ik graag.” Nadat ik klaar was met de Bijbelles stond ik op en ontdekte dat alle pijn volledig verdwenen was. Ik rende de trap op en af om te bewijzen dat het echt waar was! Ik snoeide de boom zonder enige moeite en met veel plezier, en het probleem is nooit meer teruggekomen.
Ik ben diep dankbaar voor Christian Science, voor Christus Jezus, onze Wegwijzer, en voor Mary Baker Eddy, die deze onschatbare waarheid aan de wereld heeft gegeven.
Dorothy Mildred Bristowe
Claygate, Surrey, Engeland