Heb je wel eens nagedacht over het waarom van het kwaad? Jarenlang heb ik mij voortdurend afgevraagd waarom het kwaad zelfs lijkt te bestaan, totdat ik eindelijk besefte, dat nadenken over het ogenschijnlijk bestaan van het kwaad een obstakel vormde en mij weerhield van genezing. Voor mij was de volgende vergelijking een grote hulp om te begrijpen waarom dit zo is.
Velen van ons hebben bij warm, droog en windstil weer op de snelweg gereden wanneer er voor ons op de weg een grote plas lijkt te liggen. Maar wij remmen niet af, omdat wij weten dat daar geen plas is. Het is gewoon een luchtspiegeling of zoals ik het graag noem: een optische leugen. Wanneer wij doorrijden, verdwijnt de plas voor onze ogen.
Deze luchtspiegeling is zonder substantie en kan ons daarom niet doen slippen. Wij zouden zelfs kunnen zeggen dat de plas niet werkelijk is, hoewel wij hem allemaal zien. Dus wij kunnen geen antwoord geven op de vraag: “Waarom ligt er een plas op de weg?” omdat er geen plas is. Wij moeten ook niet vragen: “Hoe kan deze grote plas zo snel verdampen?” omdat deze vraag op de verkeerde aanname is gebaseerd, dat er daar een echte plas was geweest. Het enige dat wij kunnen doen, is het fenomeen van luchtspiegelingen verklaren en wat de plas zo werkelijk doet lijken.
Zoals je kunt zien, is alleen het punt relevant of er een werkelijke basis is om de vragen te stellen. Als wij verder rijden, beseffen wij dat niet de staat van de weg, maar onze opvatting erover is veranderd. Wij hebben de weg vervolgd en hebben zodoende een nieuw perspectief – een perspectief, waarbij de optische leugen niet langer invloed op ons uitoefent en wij dus de waarheid over de staat van de weg zien.
Alleen wanneer wij het oude gezichtspunt opgeven – in het licht van het ware of werkelijke – kunnen wij verder gaan, omdat onze conclusies en handelingen op de waarheid zijn gebaseerd. Mary Baker Eddy, de Ontdekster van Christian Science, schreef in haar boek Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift: “Bereidwilligheid om als een kindeke te worden en het oude voor het nieuwe op te geven, maakt de gedachte ontvankelijk voor de hogere idee. Blijdschap, omdat wij de misleidende mijlpalen achter ons laten en vreugde, omdat wij ze zien verdwijnen – deze gemoedsstemming draagt ertoe bij dat wij de volkomen harmonie sneller bereiken” (blz. 323-324).
Volkomen harmonie – wat een schitterend doel! Het is zeker de moeite waard misleidende mijlpalen achter ons te laten om dit doel te bereiken. En een oude bekende mijlpaal om afstand van te doen is: “Waarom bestaat het kwaad?” Maar kunnen wij in het aangezicht van het ogenschijnlijk kwaad, van deze vraag net zo gemakkelijk afstand doen als van de vraag: “Waarom is die plas daar?” Of blijven wij het in plaats daarvan telkens opnieuw vragen?
Een paardeneigenaar vroeg mij eens te bidden voor een paard dat leed aan een ernstige schimmelziekte en dreigde dood te gaan. Het paard was opgenomen in een dierenkliniek en de dierenarts wilde het de volgende dag afmaken.
Ik verspilde geen seconde aan gedachten over de reden van de ziekte of dat ik het paard wel zou kunnen helpen. Ik bleef op koers, onverschrokken voor deze “plas” op de weg.” Mijn gehele bewustzijn was gefocust op het erkennen van de alomtegenwoordigheid van God, die de harmonie van het paard en van de mensen die van hem houden, insluit.
Het paard wist niets over mij of mijn werk. Mijn gebed bestond niet uit woorden; het was eerder een nederige bereidwilligheid om door het goddelijk Gemoed te worden onderwezen, stoffelijke beperkingen achter te laten en meer geestelijke wegwijzers te volgen. In plaats van mij over te geven aan twijfel, was ik bereid mijn vertrouwen in de kracht en aanwezigheid van het goede te vergroten. De hoedanigheid van mijn gebed was geen mentale wilskracht, die een “plas” probeert te laten verdwijnen, maar oprechte ontvankelijkheid voor de goddelijke harmonie, die alleen God kent en weet wat waar en werkelijk is.
De volgende dag toen de dierenarts kwam om het paard te onderzoeken, constateerde hij zo’n enorme verbetering, dat het paard werd ontslagen uit de kliniek. En na een check-up enkele dagen later werd het paard geheel gezond verklaard, en dat bleef zo. Genezingen van dieren laten zo duidelijk zien, dat gebedsgenezing niet gebaseerd is op iets psychologisch, maar puur geestelijk is. En dit geldt natuurlijk ook voor ons allen!
Christus Jezus vertelde zijn leerlingen: “Als u een geloof had als een mosterdzaad, u zou tegen deze berg zeggen: Verplaats u van hier naar daar! En hij zou gaan, en niets zou voor u onmogelijk zijn” (Mattheüs 17:20). Is deze berg misschien onze verkeerde oude denkwijze die verplaatst moet worden? Wanneer wij voldoende vertrouwen hebben en bereid zijn stoffelijke denkbeelden op te geven voor een meer geestelijk standpunt, dan zullen wij de onwerkelijkheid van angstaanjagende situaties op onze levensweg beter begrijpen.
Hoe wij de dreiging ook noemen – kwaad, angst, ziekte, zonde – het kan in Christian Science worden geclassificeerd als een leugen en dus worden gecorrigeerd. En hoe wordt een leugen gecorrigeerd? Door de waarheid.
De waarheid die Jezus leefde en onderwees is nog steeds hier, zoals hij altijd is geweest, en kan worden gedemonstreerd door iedereen die ernaar streeft. Jezus negeerde het kwaad nooit, maar classificeerde het als een leugen en loste het op door waarheid, en deze benadering wordt ook geleerd en gedemonstreerd in Christian Science.
Soms kan het probleem te groot lijken voor genezing. Maar evenals het niet uitmaakt of de plas op de snelweg klein of groot lijkt – omdat vanaf het begin zeker is dat hij zal verdwijnen – kan het ogenschijnlijke probleem geestelijk worden behandeld – genezen – gebaseerd op dezelfde waarheid, dat het nooit enige substantie heeft bevat. Om uiteindelijk de plas te zien verdwijnen, moeten wij onze weg vervolgen. Om te genezen moeten wij de oude mentale mijlpalen achter ons laten. Het is de verheffing van het denken die nodig is om de waarheid te zien. Dus de stap die wij moeten nemen, is onze gedachte boven de stof verheffen in plaats van te proberen de waarheid te zien vanuit het oude gezichtspunt.
Een grote plas kan meer indruk op ons maken dan een kleine, en wij zouden kunnen gaan aarzelen, geïrriteerd raken of bang worden en zelfs op zoek gaan naar boosdoeners of ingewikkelde manieren om de plas te omzeilen. Maar de oplossing is om de plas te zien voor wat hij is: een fenomeen dat zichtbaar is, maar geen substantie en geen macht heeft – een optische leugen die ons geen kwaad kan doen, omdat wij de leugen ontmaskeren en onze weg vervolgen.
Keer op keer zie ik de oplossing van moeilijkheden waarvan ik dacht dat ze mijn weg flink zouden blokkeren. Ik ben beter gaan begrijpen dat deze moeilijkheden leugens waren over mijn bestaan, waarin ik een bepaalde tijd had geloofd in plaats van ze direct te ontmaskeren en te genezen. Maar wanneer de leugens aan de waarheid zijn blootgesteld, boek ik geestelijke vooruitgang en verdwijnen de leugens op dezelfde manier als de plas op de snelweg, en zijn de problemen genezen.
Deze wijze van genezing heeft niets te maken met menselijke wilskracht of menselijk vermogen. Jezus vertelde ons dit heel duidelijk toen hij zei: ”De Zoon kan niets van Zichzelf doen, als Hij dat niet de Vader ziet doen, want al wat Deze doet, dat doet ook de Zoon op dezelfde wijze” (Johannes 5:19).
Ik vind het altijd bevrijdend om bij deze verklaring stil te staan. Het voelt voor mij een beetje als uitademen. Uitademen maakt plaats voor inademen. Het loslaten van een verouderd, achterhaald begrip van mijzelf maakt plaats voor een nieuw begrip. Dus overtuigingen zoals: “Ik heb onoverkomelijke bergen voor mij, en ik moet het allemaal alleen doen, en ik heb geen idee hoe” kan plaats maken voor: “Ik kan niets (en hoef niets) zelf te doen. Dit maakt mij niet lui of nutteloos, maar bevrijdt mij van de valse veronderstelling dat ik zelf de bron van activiteit ben.”
Alle kracht, alle bekwaamheid, al het goede komt van God. God, Gemoed, Liefde is de schepper en wij zijn allen de probleemloze uitdrukking van dit eeuwig actieve, glorieuze Opperwezen.