Skip to main content Skip to search Skip to header Skip to footer

De komst van de Christus en kinderlijke ontvankelijkheid

De Christian Science Heraut - 21 november 2022

Oorspronkelijk gepubliceerd in de december 2022 editie van The Christian Science Journal.


Een krachtig profetisch visioen wordt overgebracht met deze woorden uit de Bijbel: "De wolf zal verblijven met het lam en het luipaard zal neerliggen met het geitje; en het kalf en de jonge leeuw en het gemeste vee zullen bij elkaar zijn; en een klein kind zal ze leiden” (Jesaja 11:6, vertaald uit de King James Bijbel). 

Een "klein kind" wordt geassocieerd met de komst van de Christus, de verwachte Messias, die verwezenlijkt werd met de geboorte van Jezus. Met zijn kinderlijke aard zou de Messias regeren, leiden en vrede stichten, zoals Jesaja het symboliseerde met de harmonieuze relaties tussen dieren die normaal gesproken op elkaar azen of ten prooi vallen aan elkaar. Zijn profetisch visioen schetst de gezindheid en het karakter van de Messias, die vredigheid, liefde, nederigheid, zachtmoedigheid, ontvankelijkheid en vertrouwen in God inhouden – eigenschappen gezien in het voorbeeld en in de leer van Jezus.

Christus Jezus gaf een opsomming van wat wij ook moeten doen om "vredestichters” te zijn en Gods kinderen genoemd te worden (zie Mattheüs 5:9). Dit sluit ook in dat wij onze vijanden liefhebben en goed doen aan hen die ons haten.

De meester-christen bracht vrede door de mensheid te genezen, te transformeren en te regenereren met zijn onwrikbaar, kinderlijk vertrouwen in de macht van God, wat duidelijk bleek uit zijn opwekking van Lazarus uit de dood, om een voorbeeld te noemen. Jezus zette een klein kind in het midden van de discipelen en leerde hen dat ware grootsheid ligt in nederige, kinderlijke ontvankelijkheid – de bereidheid om vooroordelen opzij te zetten en een hogere, meer geestelijke kijk op het leven aan te nemen, die iemand in staat stelt Gods koninkrijk binnen te gaan.

Mary Baker Eddy, een fervent leerling en volgeling van Jezus, zag deze kinderlijke gezindheid als een ongeëvenaard voorbeeld voor de hele mensheid. Zij zag dat ontvankelijkheid hiervoor en bereidheid om dit te leren van vitaal belang was om God en de onverwoestbare relatie van de mens tot Hem als Zijn geliefde geestelijke nakomeling, te begrijpen. Zij schrijft in het Christian Science leerboek: "Jezus hield van kleine kinderen, omdat zij het kwaad niet kennen en voor het goede ontvankelijk zijn. Terwijl de volwassene op twee gedachten hinkt of met verkeerde geloofsvormen heeft te kampen, komt de jeugd gemakkelijk en met rasse schreden tot Waarheid" (Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift, blz. 236). Ook schrijft zij: "Bereidwilligheid om als een kindeke te worden en het oude voor het nieuwe op te geven, maakt de gedachte ontvankelijk voor de hogere idee" (blz. 323-324).

Mary Baker Eddy zag iets heel bijzonders in kinderen – hun natuurlijke ontvankelijkheid voor de genezende ideeën van Christian Science. Zij belichtte dit punt met een gebeurtenis te delen, waarbij zij het dochtertje van ene mevrouw Smith in Rumney, New Hampshire, genas:  “[Kinderen] worden sneller goede genezers dan volwassenen, want ze zijn dichter bij het koninkrijk der hemelen. … Het is het natuurlijk element van kinderen, waarin zij de vrijheid van gezondheid en de goddelijke Liefde vieren" (Footprints Fadeless, blz. 6, 1902; A10402; The Mary Baker Eddy Collection). Mary Baker Eddy zag heel duidelijk dat kleine kinderen op natuurlijke wijze de Christus, Waarheid, omarmen, die hen in staat stelt het koninkrijk der hemelen te ervaren – Gods aanwezigheid en genezende macht in hun leven.

Mary Baker Eddy's eigen kinderlijke gezindheid stelde haar in staat om gedurende haar hele leven allerlei uitdagingen te overwinnen. Ze behield een kinderlijke ontvankelijkheid voor God, die haar gedachten inspireerde en vergeestelijkte.

Toen ik in actieve dienst bij de Amerikaanse marine was, vereiste een uitdagende situatie zo'n kinderlijk vertrouwen in God. Ik wachtte op instructies over mijn volgende opdracht, die doorgaans ongeveer zes maanden van tevoren werden gegeven, maar maanden verstreken zonder enig bericht. Ik vertrouwde erop dat Gods plan voor mijn vrouw en mij vaststond en dat ik zou worden geleid in overeenstemming met de goddelijke wil. Het hielp me te weten dat God mijn ware Opdrachtgever was en mijn carrière leidde; en dat, toen het erop leek dat de zaak stilstond, er in feite de juiste activiteit gaande was. Ik hield hier in gebed stevig aan vast en voelde de krachtige aanwezigheid van vrede en rust, waardoor ik het geduld dat ik nodig had, kon opbrengen.

Enkele maanden voordat mijn detachering erop zat, gaf de officier die de opdrachten uitdeelt, me een standplaats in North Carolina als een van mijn opties. Deze optie was niet aantrekkelijk voor mij, omdat ik daar in het verleden al had gediend. Ik wendde mij in gebed tot God, luisterde nederig en vertrouwde erop dat ik geleid zou worden. Op een dag, toen ik alleen op de boeg van mijn schip liep en bad, kreeg ik een verrassende ingeving – zoiets als: "Ga naar North Carolina; je zult zeer gezegend worden." Het was duidelijk een goddelijke ingeving. We gingen dus naar North Carolina en we werden enorm gezegend. Ik heb gemerkt dat het raadzaam voor mij is om Jezus’ voorbeeld te volgen en elke dag zoveel mogelijk blijk te geven van kinderlijk vertrouwen. Dit bereidt me beter voor op eventuele eisen die aan me gesteld kunnen worden.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat kinderlijke eigenschappen een natuurlijk onderdeel uitmaken van wie we werkelijk zijn als Gods geestelijke nakomelingen. Tijdens deze heilige kersttijd, terwijl we vreugdevol de geboorte van Jezus vieren, kunnen we ons ook verheugen op de komst van de kinderlijke gezindheid van de mens, zo volledig verwezenlijkt in het karakter van Jezus. En als we ernaar streven om deze kinderlijkheid te tonen in nederigheid, zachtmoedigheid en liefde, mogen we verwachten dat ons hart ontvankelijk is voor de Christus, Waarheid en dat we de belofte van deze woorden uit een bekend gezang ervaren:

Hoe stille, o hoe wonderstil
Is ’t zeegnen van de Heer,
Zo zendt Hij zacht in sluimernacht
Zijn hemelgaven neer.
Geen oor verneemt zijn schreden,
En ver van wereldzin,
Waar ‘t hart hem stil ontvangen wil
Daar treedt de Christus in.
(Phillips Brooks, Gezangboek van Christian Science, nr. 222) 

De missie van de Heraut

In 1903 stichtte Mary Baker Eddy De Christian Science Heraut, met het doel: “de universele werkzaamheid en beschikbaarheid van Waarheid te verkondigen” (My 353:14). De definitie van ‘heraut’ in een woordenboek: “voorloper – een boodschapper die vooruit is gestuurd om bekend te maken wat er gaat komen”, geeft een speciale betekenis aan de naam Heraut en wijst ons bovendien op onze plicht – de plicht van ieder van ons – om te zorgen dat onze Herauten hun taak vervullen, een taak die onafscheidelijk is van de Christus en werd aangekondigd door Jezus met de woorden: “Ga heen in heel de wereld, predik het Evangelie aan alle schepselen” (Markus 16:15).

Mary Sands Lee, Christian Science Sentinel, July 7, 1956

Lees meer over de Heraut en zijn missie.