Toen mijn baas me vroeg om te liegen

Is dit echt wie je wilt zijn? Dat was de vraag die door mijn hoofd galmde toen mijn baas me vroeg iets oneerlijks te doen. En ik wist het antwoord: Nee. Maar ik voelde me klem gezet. 

Ik werk in een magazijn waar dure goederen worden afgeleverd en opgeslagen. Ze hebben een waarde van ver in de duizenden dollars, dus wij zijn er verantwoordelijk voor ze voorzichtig te behandelen.

Een nieuwe medewerker, die de kneepjes van het vak nog aan het leren was, opende onlangs een doos met een van de meest kostbare voorwerpen en sneed per ongeluk te diep in de verpakking, wat ernstige schade veroorzaakte.

De manager was ook in het magazijn en zag wat er gebeurde. Hij zei, omdat het zo’n duur voorwerp was, dat we het een beetje meer moesten beschadigen zodat het er uitzag als transportschade.

Het is een onderdeel van mijn werk cliënten te e-mailen wanneer hun bestelling beschadigd is aangekomen. Het zat me verschrikkelijk dwars dat ik een e-mail moest sturen over een beschadigd voorwerp dat mijn manager nog verder kapot had gemaakt zodat wij er de schuld niet van zouden krijgen.

Ik ben opgevoed met morele normen en heb geleerd voor mezelf te denken, en als een Christian Scientist heb ik ook altijd het idee dat God Beginsel is, hoog in het vaandel gehouden. Beginsel betekent voor mij regels, orde, eerlijkheid en discipline. Dus ik wil deze kwaliteiten altijd uitdrukken om me dichtbij God te voelen, en geleid door God om te doen wat juist is. Maar in dit geval had ik het gevoel dat ik daartoe niet in staat was geweest door de handelingen van mijn baas.

In de lunchpauze belde ik mijn vader, huilend en zo verward en onzeker over wat ik moest doen. Toen we de situatie bespraken, dachten we aan het gedicht van Mary Baker Eddy: “Herder wijs de weg mij aan.” Het laatste couplet trok vooral mijn aandacht:

Ik realiseerde me dat het sturen van de e-mail er de oorzaak van was dat ik me onrein voelde. Maar ik bleef de hele dag bidden en vertrouwen dat God mij zou reinigen en leiden naar wat ik moest doen om te helpen de dingen goed te maken.

Later die middag gaf de eigenaar van het bedrijf me een lift naar huis. Het leek me juist hem te vragen wat er was gebeurd. In de loop van het gesprek vertelde hij me dat, gezien de hoge kosten voor ons magazijn het hem beter uitkwam om de leverancier van het artikel een vervanging te laten sturen.

Mijn hoofd tolde. Ik kende de eigenaar en zijn gezin als morele, ethische en ongelooflijk hardwerkende mensen, maar nu was het moeilijk voor me om ze in dit licht te blijven zien. Die avond, terwijl ik worstelde om uit te vinden wat ik moest doen, bad ik om hen correct te zien – als de uitdrukking van Beginsel, net als ik. Ik wist dat dit zou helpen om meer van hun werkelijke, eerlijke en ethische aard naar voren te brengen en elke verkeerde beslissing die gemaakt was, recht te zetten.

De volgende morgen wist ik dat het juist was om mijn manager te vertellen dat ik nooit meer een oneerlijke mail wilde versturen. Hij zei, dat hij mijn wensen zou respecteren. Later liet de eigenaar me weten dat hij met de manager had gesproken en dat hij mijn gevoelens begreep. Ik stelde dat op prijs en ik bleef bidden en bevestigen dat iedereen de uitdrukking van Beginsel is. 

Toen de eigenaar later op de dag wegging, kwam hij nog even gedagzeggen en kondigde tevens aan dat zij de verantwoording voor het beschadigde artikel op zich namen. Ze deden wat juist was! Ik heb nog nooit zo breed geglimlacht op werk. Ik was zo enorm blij dat ik was opgekomen – weliswaar met vrezen en beven – voor wat eerlijk is. 

Deze ervaring deed me denken aan het verhaal van Mozes in de Bijbel, de moed die hij toonde toen hij een veel groter probleem had met een tirannieke koning, en met de opdracht om de kinderen van Israël te leiden uit de slavernij in Egypte. Ook al lijkt het misschien gemakkelijker en minder angstig om weg te lopen van moeilijkheden, Mozes liet zien dat het nemen van de juiste beslissing altijd de kracht en macht heeft van God, die iedere stap ondersteunt.