Afgelopen zomer hadden we tweemaal een hittegolf, wat heel ongewoon is in ons land. Mijn hondje Brit, een zwarte mopshond, kon de hoge temperaturen niet verdragen en tijdens de eerste hittegolf liep ze vreselijk te hijgen. Toen de temperatuur weer dragelijk werd, ging het hijgen over.
Bij de tweede hittegolf kreeg Brit weer moeite met ademhalen en deze keer ging het niet over toen het afkoelde, maar het hijgen werd geleidelijk aan erger. Na een paar dagen was het zo erg, dat ze nauwelijks kon lopen.
Ik ging met Brit naar de dierenarts, die haar in een zuurstoftent plaatste om haar te helpen ademhalen, maar aan het eind van de middag was het duidelijk dat de zuurstoftent niet geholpen had, en de dierenarts raadde me met klem aan om Brit naar de intensive care van de dierenkliniek te brengen. De conditie van de hond was zo verslechterd dat zij vreesde dat Brit ‘s nachts zou overlijden. Ik belde mijn zoon en vroeg hem te komen om mij te helpen de hond te dragen.
Maar het was laat op een vrijdagmiddag en de dierenkliniek nam geen nieuwe patienten meer aan, dus ik nam Brit mee naar huis. Ik ging op de bank zitten en zij lag dicht bij me in haar speciale hoekje. Ze was niet erg comfortabel, maar we waren tenminste bij elkaar.
Na enige tijd werd haar ademhaling nog moeilijker. Ik dacht aan Brits geestelijke identiteit als een idee van God. Ik wist dat haar waakzaamheid, trouw, geduld, verdraagzaamheid, lankmoedigheid, liefde allemaal eigenschappen waren die God tot uitdrukking had gebracht in Zijn schepping. Deze uitdrukkingen doen ons een hondje zien. Ik redeneerde: Omdat God volmaakt is, moet alles wat Hij schept ook volmaakt zijn en Zijn eigenschappen weerspiegelen in gezondheid en harmonie. Toen viel ik in slaap.
Enige tijd later werd ik wakker. Het was inmiddels donker geworden. Het was stil in de kamer, ik hoorde helemaal geen geluid en durfde het licht niet aan te doen. Toen hoorde ik Brits zachte slaapgeluidjes en deed het licht aan. Brit tilde haar kopje op en ik aaide haar zachtjes en ze kwispelde even. Ze ademde heel rustig en regelmatig.
Toen het ’s ochtends tijd was om op te staan, riep ik zoals altijd: “Brit, opstaan!” En ze kwam zoals gewoonlijk aangelopen. Ik gaf haar eten wat ze vol smaak opat.
Christus Jezus verklaart; “Bij God zijn alle dingen mogelijk” (Mattheüs 19:26) – en hier was het bewijs! Ik dank God voor de genezende kracht van gebed in Christian Science.
Bobby Wolfswinkel
Bilthoven, Nederland