Twee jaar geleden overleed mijn lieve vrouw plotseling. Wij waren 23 jaar getrouwd. Ik was totaal kapot. Ik voelde dat mijn leven voorbij was, dat er geen reden was om nog te leven. Het huis was zo leeg zonder haar.
In de maanden die volgden bad ik om mijn overweldigende geoelens van verlies, verdriet en eenzaamheid te overwinnen. Toen ik hulp in gebed van een Christian Science practitioner zocht, vroeg hij me twee passages uit Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift van Mary Baker Eddy te bestuderen. De eerste aanhaling staat op blz. 57: “De winterstormen der aarde mogen de bloemen van liefde afrukken en aan de winden prijsgeven, maar door dit losscheuren van vleselijke banden zal de gedachte zich des te inniger met God verenigen, want Liefde schraagt het strijdende hart, totdat het ophoudt over de wereld te zuchten en zijn vleugels begint te ontvouwen voor de vlucht hemelwaarts.”
De tweede aanhaling staat op blz 266: “Zou een bestaan zonder persoonlijke vrienden leeg voor u zijn? Dan zal de tijd komen, dat u eenzaam zult zijn en van sympathie verstoken; maar deze schijnbare leegte is reeds gevuld met de goddelijke Liefde. Wanneer dit uur van ontwikkeling aanbreekt, zal, ook al klemt u zich vast aan een gevoel van persoonlijke vreugde de geestelijke Liefde u dwingen datgene te aanvaarden, wat uw groei het meest bevordert.”
Wat de donkerste tijd in mijn leven scheen te zijn, werd een gelegenheid om nader tot God te komen. Het was een tijd om mijn begrip van liefde verder uit te breiden dan persoonlijke relaties en God te erkennen als de werkelijke bron van liefde, vriendschap en geluk.
Dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toen ik de practitioner vertelde hoe erg ik mijn vrouw miste, verwees hij me naar het bijbelvers: “... uw Maker is uw Man” (Jesaja 54:5). Hij zei, dat ik er goed over na moest denken dat God mijn vrouw is, maar dat idee leek me te abstract. Het enige dat ik van God wilde, was mijn vrouw terug te brengen.
De practitioner luisterde meelevend naar me en zei toen dat of ik nu getrouwd, gescheiden, vrijgezel of weduwnaar was, ik nog steeds mijn eenheid met God zou moeten beseffen. Hij wees erop, dat Jezus kort voor zijn kruisiging zei; “De Vader heeft Mij niet alleen gelaten” (Joh. 8:29). Het woord alleen komt van het Midden-Engelse al one – letterlijk “allen een.”
Ik had in mijn studie van Christian Science geleerd dat de mens voor altijd één is met God als Zijn geestelijke weerspiegeling en dus niet kan worden gescheiden van de goddelijke Liefde of van enig idee van Liefde. Dat betekent dat onze Vader-Moeder God geen van zijn geliefde kinderen zonder echtgenoot, vriend of vreugde heeft gelaten.
Mary Baker Eddy schrijft: “Waar God is, kunnen we elkaar ontmoeten en waar God is, kunnen we nooit scheiden” (The First Church of Christ, Scientist and Miscellany, blz. 131). Dit verzekerde me ervan dat mijn vrouw is waar God is en dat ik in dezelfde plaats ben – waar we allemaal doorgaan met onze eigen zaligheid uit te werken en ons altijd bewust zijn van onze eenheid met God.
Iedere morgen als ik wakker werd in een groot leeg huis vroeg ik mijzelf af hoe ik deze waarheden in mijn dagelijkse leven kon toepassen. In plaats van terug te denken aan de bekende stem van mijn geliefde vrouw, bad ik om de liefelijke tegenwoordigheid van God te voelen, die me omarmde en troostte. Als ik worstelde met eenzaamheid bad ik ernstiger en bleef volharden in het bevestigen van mijn onafscheidelijkheid van Gods onvoorwaardelijke liefde voor Zijn kinderen.
Ik hield deze gedachte een aantal maanden vast en besteedde veel tijd aan het bestuderen van de twee boeken, de Bijbel en Wetenschap en Gezondheid, die de prediker zijn van de Church of of Christ, Scientist. Als ik medelijden met mezelf had, zong ik gezangen uit het Gezangboek van Christian Science.
Geleidelijkaan kreeg ik de overtuiging dat samenzijn nooit verloren kan gaan, omdat de liefde van God altijd bij ons is en niet verandert. Als ik ‘s morgens wakker werd, voelde ik blijdschap in plaats van leegheid. Ik kon zonder verdriet terugdenken aan de liefdevolle en zorgzame kwaliteiten die mijn vrouw uitdrukte en ik koesterde de gelukkige herinneringen aan de tijd die we samen hadden.
Al gauw was ik in staat mijn normale leven weer op te pakken en ook een gloednieuw hoofdstuk te beginnen, ontleend aan de belofte in Wetenschap en Gezondheid: “Elk volgend stadium van ervaring ontvouwt nieuwe inzichten in de goddelijke goedheid en liefde” (blz. 66).
Ik ben zo dankbaar voor de liefdevolle en geduldige steun die ik kreeg van de practitioner en voor het groeiend begrip van Gods tedere liefde dat Christian Science me heeft gegeven.
Jae-Bok Young
New Boston, New Hampshire, VS.