Hoe vaak vinden we niet als we de vaat doen, aangebakken en aangekleefde overblijfselen op een bord of schaal? En hoe vaak denken we dat deze kleeftoestand deel is van een bord, schotel of het bestek? Nooit toch! Want toen we het voorwerp uit de kast pakten, was het schoon en had het geen voedselresten die eraan vastkleefden. Om het voorwerp in zijn normale staat te kunnen zien, wassen we het af met water en een afwasmiddel, een borstel of een schrobspons en het is weer schoon.
Maar wat als je dit allemaal gedaan hebt en er zijn nog steeds etensresten achtergebleven? Is het dan deel van het bord? Natuurlijk niet! En wat doe je dan? Je gebruikt meer zeep en water en je schrobt een beetje harder, en je weet dat het aangeplakte spul er af zal gaan omdat het er nooit een deel van was. Nooit!
Deze gelijkenis deed me denken over hoe ik soms in de val loop als ik fysieke symptomen identificeer alsof ze bij mijn persoon horen. Ik doe dit af en toe nog wel eens, ondanks dat ik van mijn studie en toepassing van Christian Science heb geleerd dat ik Gods zuivere geestelijke beeld en gelijkenis ben. Alles wat suggereert dat ik gescheiden ben van God of dat zich iets aan mij kan vasthechten dat God me niet heeft gegeven, is een leugen over mij.
Naarmate ik vorder in mijn begrijpen en toepassen van Christian Science, leer ik meer over mijn geestelijke identiteit en erfgoed, beschreven in Genesis 1: “En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed” (vers 31).
Deze “vuile bord” gelijkenis kan toegepast worden op iedere onharmonische situatie waarmee we te maken hebben. Om een voorbeeld te noemen, als we ons ziek voelen, gefrustreerd of ongelukkig zijn, of ons zorgen maken, komt dat niet van God en is net zo min deel van ons als die opgedroogde etensrest op het bord, ongeacht hoe lang de situatie ook geduurd heeft.
Soms moeten we gewoon wat harder “schrobben” (ons iets meer inspannen met ons geestelijk begrijpen van onze verbondenheid met God en Zijn grote liefde voor ons). Of we kunnen een stap terug doen en het even “in de week zetten” door wat extra tijd te nemen om stil te zijn en de waarheid van ons wezen als Gods geliefde zoon of dochter, volmaakt geschapen en in die volmaaktheid in stand gehouden door onze liefdevolle Vader-Moeder God, te laten inwerken.
We kunnen denken aan het universele oplossingsmiddel waarover Mary Baker Eddy spreekt in haar boek Wetenschap en Gezondheid met Sleutel tot de Heilige Schrift. Op bladzijde 242 lezen we: “Laten wij in geduldige gehoorzaamheid aan een geduldig God arbeiden om met het universele oplossingsmiddel, Liefde, de versteendheid op te lossen van de dwaling – eigenzinnigheid, zelfrechtvaardiging en eigenliefde – de dwaling, die tegen het geestelijke krijg voert en de wet is van zonde en dood.”
Wij hebben allemaal toegang tot het “universele oplossingsmiddel van Liefde,” dat iedere “versteendheid van de dwaling” kan oplossen – iedere lang-bestaande aanspraak of symptoom van de dwaling die ons door middel van de fysieke zinnen vertelt dat wij niet Gods zuivere, volmaakte schepping zijn.
Gebruik dus dat universele oplossingsmiddel om schoongeborsteld te worden van alles dat probeert zich aan je vast te hechten en je ervan te overtuigen dat het deel van je identiteit is. Laat jezelf weken in de waarheid van je wezen als Gods geliefde, zuivere zoon of dochter. Laat toe dat je gereinigd wordt.