Toen ik in groep 5 op school zat, viel ik drie keer op verschillende momenten en bezeerde mijn pols. Elke keer voelde mijn pols na een tijdje weer goed, maar dan viel ik er weer op.
Op een winterse dag toen ik met mijn familie aan het wandelen was, gleed ik uit op een bevroren plas. Ik stak mijn hand uit om de val te breken en bezeerde dezelfde pols opnieuw. Deze keer deed het erg veel pijn.
Mijn vader en moeder brachten me naar het ziekenhuis. De dokter nam een röntgenfoto en zag dat de pols gebroken was. Hij deed er een tijdelijke zwachtel omheen en zei dat we over een paar dagen terug moesten komen voor een gipsverband. We gingen naar huis en dachten na in gebed, want de pols deed nog steeds erg veel pijn. Op de Christian Science-zondagsschool heb ik geleerd dat gebed kan helpen bij een heleboel dingen, ook bij pijn.
Mijn moeder en ik spraken samen over God, hoe ik de weerspiegeling van God ben en mijn verbinding met Hem dus niet verbroken kan worden. Hierna wist ik zeker dat mijn band met God volmaakt was en altijd zal zijn, wat er ook gebeurt. Dit betekent ook dat God goed voor me zorgt, omdat Hij Liefde is.
Ik ging naar bed. De volgende ochtend werd ik wakker en alle pijn was totaal verdwenen. Een paar dagen later tijdens mijn volgende afspraak bij de dokter maakte hij opnieuw een röntgenfoto van mijn arm. Hij vertelde ons dat hij het nauwelijks kon geloven, maar het bot was bijna helemaal hersteld. In plaats van een gipsverband kreeg ik alleen maar een polsbrace die gemakkelijk omgedaan en afgedaan kon worden. Een paar dagen later voelde mijn arm zo normaal dat ik de brace niet meer wilde gebruiken. We deden hem af en ik heb hem nooit meer gedragen, omdat ik hem niet nodig had.
Ik ben reuze dankbaar voor deze genezing. Hoewel me was verteld dat ik de hele zomer niet zou kunnen meedoen met het zwemteam of deelnemen aan andere watersporten, kon ik meteen op de eerste trainingsdag van het zwemteam beginnen en zwom zonder enig probleem. God zorgde goed voor mij.